Sumadhva Vijaya 10: Dashama Sarga

 

Sumadhva Vijaya 10: Dashama Sarga

A bird’s view:  Shri Sumadhva Vijaya By Shri Narayana Pandithacharya                  

Dashama Sarga                                                                                              This sarga has described Acharya’s mahimes voluminously. Hence, this sarga is known as Khanda kaavya. A king by name Ishwara Deva used to compel all the travelers in his region to dig the earth. When Achary reached that place the King urged Acharya to dig the place. Acharya asked him to demonstrate how to do it. Then the King started digging continuously until dawn without his knowledge. This indicates when chethana like Shesha Devaru, Rudra Devaru and other Devathes are controlled by Vayu Devaru; there was no surprise that Ishwara Deva was made to act like that by the avatara of Vayu Devaru., Shri Acharya. Acharya with his disciples reached near the Ganga river where boats were not available to cross the river. Without anybody’s support, Acharya made his disciples also to cross the Ganga river with him effortlessly. This shows that Vayu Devaru will always protect his devotees and relieve them from sufferings to reach their goal. When they were crossing the river Thurushka soldiers shouted in Turushka language to kill them and were about to drop to the river. Then Acharya in Turushka language replied with high voice that “they are in large numbers and whereas we are a group of small people and how can we harm you, and we are proceeding to see your King only” and stopped them from coming near them. This indicates that Acharya has shown us that when we are in danger we must adopt to the situation to save ourselves. Turushka Raja from the top roof of his Palace saw the bright handsome and well-built Acharya. The King asked Acharya how did they cross the river when his army is surrounded the whole place and when there are no boats available. Then Acharya replied him that they were able to do this hard task with the help of Lord Narayana who is controlling the Surya Mandala. Turushka Raja asked Acharya what is that you are having on your forehead. Acharya replied him that if you have gade(mace) in your hand we have it in our forehead. This indicates the power of angaara and akshathe. The King was very much pleased of the answers given by Acharya and donated his half kingdom to Acharya. Acharya made thieves to fight among them by sammohana samkalpa of Acharya. This incident has occurred in Mahabharatha also when Arjuna made samshapthakas to fight among them by aiming at them with sammohanaasthras. Another time when thieves came in hundred numbers, Acharya made them to run away through one of his disciples by name Upendra Theertha. This shows another mahatme of Acharya. Another time when thieves came to attack Acharya and his disciples, Acharya converted every one as shiles(statues) that made thieves to think that it is a group of shiles(statues), made obeisance, and went away. When Acharya was in Uttara Badari, Narayana presented him LakshmiNarayana prathime that is known as “Vyasamushti”. Vysaraja Devaru instructed Acharya to compose “Mahabharatha Thathparya Nirnaya”. (Acharya composed “Mahabharatha Thathparya Nirnaya in Udupi). Acharya returned from Uttara Badari to Chikka Badari and as the sun was setting in the evening he crossed the river Ganga using his mystic power ‘jalstambhavidya’ without being visible to his disciples, and without his clothes becoming wet. Like this Acharya showed the swaroopa of Vayu Devaru. Disciples watched Acharya who was answering the questions raised by Pundits from the other bank of the river Ganga. Acharya with the help of a king sent boats to bring his disciples from the other bank. From there Acharya reached Hastinapur and stayed there, as it was Chathurmaasya. The river Ganga by cutting across the earth appeared before Acharya to serve him. Afterwards Acharya left for Kashi. There he called some of his proud disciples to fight with him. Acharya pounced upon 15 disciples at a time and asked them to free themselves from him. They implored Acharya to free them from his clutches. This surprised the disciples, but they could not guess that he is the avatar of Vayu Devaru who has the capacity of controlling Rudra Devaru and Indra Devaru with his eye brows itself. Once with an intention of winning over Acharya a sanyasi by name Indrapuri said that from aporoksha jnana one could attain moksha. Then Acharya told him that after aporoksha jnana with karma only it is possible to get happiness in moksha. Then Indrapuri wanted to know the meaning of jnana. Then Acharya made him speechless by saying that “ if you are a jnani there is no need to know the meaning of jnana”. Acharya with his profound knowledge in Veda proved with pranamas that Vishnu is the creator, preserver and destroyer of the jagath(Universe); destroyer of wicked people and liberator of pious people; liberator of sins of pious people, Jagath is run by HIS Samkalpa and He is gunapurna. Afterwards, Acharya reached Kurukshethra that is known as the direction to swarga for Rajas (Kings). There he recollected his previous avatara of Bhima and showed his Gade used during the war against Kouravas. He also saw a Muni and told his disciples that he will born as Maaricha in the next kalpa. When Acharya was staying in Hastinapur, Rudra Devaru in the form of Brahmin appeared before Acharya and requested him to accept “Bikshe” from him. Then Rudra devaru came in the dream for thrice to one of his devotee and made him to offer Bikshe to Acharya. From this, one can understand that Acharya is Guru to Rudra Devaru also. Acharya reached “Ishpatha kshethra” and offered prayer to Shri Parusharama. The king of that Kshethra to test Acharya gave 1000 “Rajakeli” Bananas to eat. Acharya consumed all the bananas. When Acharya was in Goa, a Brahmin by name Sankara offered 4000 plantains and 30 kodas of milk to Acharya. Acharya after eating the plantains and drinking the milk disappeared from that place when Rajabhatts tried to stop him from going. When people of Goa requested Acharya to revive the trees, with his spectacular music made the trees to blossom with flowers and fruits. Shri Madvacharya was worshiped everywhere as a great Vishnu devotee. Shri Madvacharya through the pravachanas, as the rain makes the vrukshas to blossom with fruits and flowers made the righteous people happy and free from suffering.                                    

Prepared by: J Sudhindra Simha, Bengaluru

Next: Ekadasha Sarga

Previous: Navama Sarga

Beginning: Prathama Sarga

Sri Sumadhva Vijaya Blog Home

suMdara kaaMDa

 

 

 

ಸುಂದರ ಕಾಂಡ     ವಿದ್ವಾನ್ ಸತ್ಯಮೂರ್ತಿ ಆಚಾರ್ಯ

 

ಸುಂದರಕಾಂಡದಲ್ಲಿ ೬೮ ಸರ್ಗಗಳಿವೆ.  ಅಭೀಷ್ಟಗಳು ಈಡೇರುತ್ತವೆ.  ಶ್ರೀ ವಿಶ್ವೇಶ್ವರತೀರ್ಥರು ಅವರ  ಸುಂದರಕಾಂಡವನ್ನು ನಿತ್ಯ ಪಾರಾಯಣಮಾಡುತಿದ್ದರಂತೆ ಅವರು ಚಿಕ್ಕವರಾದ್ದಾಗ.  ಅವರ ಈ ಲವಲವಿಕೆಯು ಈ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲೂ ಹೀಗೆ ಇರುವಿದಕ್ಕೆ ಸುಂದರಕಾಂಡ ಪಾರಾಯಣದಿಂದ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.

 

ಸುಂದರ ಎಂದರೆ ವಿಜಯಾರಂಬ.  ವಿಜಯ ಆರಂಬ ವಾಯಿತು ಅಂತ ಅರ್ಥ.  ಸುಂದರವಾದ ರಾಮನ ವರ್ಣನೆ ಬರುತ್ತೆ,  ಇದಕ್ಕೆ ರಾಮನ ಕಾಂಡ ಅಂತ ಹೆಸರೂ ಇದೆ,  ಸುಂದರ ಕಾಂಡದಲ್ಲಿ ಸೀತೆ ಸುಂದರವಾಗಿ ಇದ್ದಾಳೆ.  ಎಲ್ಲವು ಪರಮ ಸುಂದರ ಮತ್ತು ಮನೋಹರವಾದ ಕಥೆ. ಇದೇ ರಾಮಾಯಣದ ವೇದ ಸಾರ.           (ವೇದದ ಮಂತ್ರ - ಗಾಯತ್ರಿ ಮಂತ್ರ). 

ಸೂರ್ಯ - ಗುರುಗಳು - ಹನುಮಂತ ವ್ಯಾಕರಣ ಕಲೆಯುತ್ತಾರೆ ಸೂರ್ಯನಿಂದ.  ಅದಕ್ಕೆ ಸೂರ್ಯನಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ಇಂದ್ರ ದೇವರು - ರಾವಣ ಸೀತ ಅಪಹರಣ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಇಂದ್ರ ದೇವರ ಪ್ರವೇಶವಾಯಿತು  ಸೀತ ರತಿಕೃತಿ ಆಗಿ ಅಪಹರಣವಾಯಿತು.  ಅದಕ್ಕೆ ಇಂದ್ರದೇವರಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದ್ದು.  ವಾಯು ದೇವರು ತಂದೆ - ಅದಕ್ಕೆ ನಮಸ್ಕಾರ.  ಚತುರ್ಮುಖ ಬ್ರಹ್ಮ - ಎಲ್ಲರಿಗು ಗುರುಗಳು-ಸಾದರಣ ಗುರುಗಳು.   ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಗುರುಗಳು.  ಅದಕ್ಕೆ ಅವರಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ.  ಭೂತಗಳಿಂದ ತೊಂದರೆ ನಿವಾರಣೆಗಾಗಿ ಭೂತಗಳಿಗೂ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದರು.  ಹೀಗೆ ಅವರಿಗೆಲ್ಲಾ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿದರು ಹಾರುವಿದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ.  ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ರಾಮದೇವರ ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿ ಹಾರಿದರು.  ಹನುಮಂತ ೩೦ ಯೋಜನ ಎತ್ತ್ತರ ೧೦ ಯೋಜನ ಅಗಲ ಬೆಳೆದು ನಿಂತರು ಹಾರುವುದಿಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಒತ್ತಿದನಂತೆ ಯಾಕೆಂದರೆ ರಾಮನ ಪೂಜೆಗೆ ನೀರು ಬೇಕು.  ಒಳಗಿನಿಂದ ನೀರು ಬಂತು.  ನೀರಿನಿಂದ ಅಭಿಷೇಕ ಮಾಡಿದ.  ಗಂಧದ ಮರದಿಂದ ಗಂಧ ಲೇಪನ ಮಾಡಿದ.   ಉದರಿಸಿದ ಹಣ್ಣುಗಳಿಂದ ನ್ಯೆವೇದ್ಯ ಮಾಡಿದ.   ಮತ್ತೊಂದು ಸಾರಿ ಜೋರಾಗಿ ಭೂಮಿಯನ್ನು ಒತ್ತಿದ. ಆವಾಗ ಸರ್ಪಗಳ ಮೂಲಕ ಬೆಂಕಿ ಬಂತು.  ಅದೇ ರಾಮನಿಗೆ ಮಾಡಿದ ಮಂಗಳಾರತಿ.  ರಾಮದೇವರಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ ಹಾರುವುದಿಕ್ಕೆ ನಿಂತ.  ಹೊರಡುವಾಗ ಹನುಮಂತನ ಮಾತುಗಳು ಇವು.  "ರಾಮಚಂದ್ರನ ಶರವೇಗ ಬಾಣ.  ರಾಮಚಂದ್ರನು ಬಿಟ್ಟ ಬಾಣ ಹೋಗುತ್ತಿದೆ.  ರಾಮನ ಬಾಣವಾಗಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ".  ವೇಗವಾಗಿ ಹಾರುವುದಕ್ಕೆ ಶುರುವು ಮಾಡಿದ ಹನುಮಂತ.  ಅವನ ಹಿಂದೆ ಮರಗಳು, ಮೃಗಪಕ್ಷಿಗಳು  ಹಿಂಬಾಳಿಸಿ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರ ಬೀಲ್ಕೊಟ್ಟವು.  ವಾಲ್ಮೀಕಿ ಸಾಗರ ಎಂಬ ಶಬ್ದ ಉಪಯೋಗಿಸಿದ್ದಾರೆ.    ಸಾಗರ ಚಕ್ರವರ್ತಿ ಮಕ್ಕಳು  ಭೂಮಿ ಅಗೆಯುವಾಗ ಸಾಗರ ಬಂತು.  ಸಾಗರದ ಒಳಗೆ ಮ್ಯೆನಾಕ ಪರ್ವತವಿತ್ತು.  ಮ್ಯೆನಾಕನಿಗೆ ವರುಣನಿಂದ ಆಜ್ಞೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡುವಿದಕ್ಕೆ.  ಮ್ಯೆನಾಕ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆದು ಹೋಗು ಅಂತ ಕೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.  ಅದಕ್ಕೆ ಹನುಮಂತ "ನನಗೆ ಯಾವ ವಿಶ್ರಾಂತಿಯು ಬೇಡ  ನಿನ್ನ ಮಾತಿನಿಂದಲೆ ಸಂತೋಶವಾಯಿತು.  ರಾಮನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.  ನಾನು ಎಲ್ಲು ನಿಲ್ಲುವುದಿಲ್ಲ ರಾಮನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಆಯಾಸ ಇಲ್ಲವೆ ಇಲ್ಲ"  ಹೀಗೆ ಹೇಳಿ ಹನುಮಂತ ಮ್ಯೆನಾಕನಿಗೆ ದೇಹ ಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡಿ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ದೇವತೆಗಳು ಹನುಮಂತನನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಲು ಸುರಸೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿ ಅವಳ ಎದುರು ಯಾರು ಬಂದರೂ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದು ನುಂಗುವ ವರವನ್ನು ಕೊಟ್ಟು  ಕಳುಹಿಸುತ್ತಾರೆ.    ಸುರಸೆ ವಿಕೃತ ರೂಪ ಮತ್ತು ಘೋರ ರಾಕ್ಷಸಿ ಕೂಡ.   ಹನುಮಂತ ಅವಳು ಎದುರು ಬಂದು ನಿಂತಾಗ, "ರಾಮ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ, ಅವನ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ, ತೊಂದರೆ ಮಾಡಬೇಡ" ಅಂತ ಹೇಳಿದರೂ ಸುರಸೆ ಅವನನ್ನು ನುಂಗುವದಕ್ಕೆ ಬರುತ್ತಾಳೆ.  ಆಗ ಹನುಮಂತ ೪೦ ಯೋಜನೆ ಅಷ್ಟು ಗಾತ್ರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ಅವಳು ೬೦ ಯೋಜನೆಯಾದರೆ ಇವನು  ೭೦ ಯೋಜನೆ ಹೀಗೆ ಬೆಳೆಯುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.   ಅವಳ ಬಾಯಿ ದೊಡ್ಡದಾಗಿ ತೆಗೆದಾಗ ಹನುಮಂತ ಸೂಕ್ಷ್ಮ ರೂಪ ತಾಳಿ ಬಾಯಿ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಅವಳು ಬಾಯಿ ಮುಚ್ಚುವದೊರಳಗೆ ಬಾಯಿಯಿಂದ ಹೊರಗೆ ಬಂದುಬಿಡುತ್ತಾನೆ,  ದೇವತೆಗಳ ವರವನ್ನು ನಡೆಸಿ ಅವರಿಗೆ ಹರ್ಷವಾಗುವಂತೆ ಹನುಮಂತ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ಇನ್ನೊಂದು ರಾಕ್ಷಸಿ ಸಿಂಹಿಕಾ ಲಂಕಾ ಪಟ್ಟಣವ ಕಾಯುವವಳು ಎದುರಾಗುತ್ತಾಳೆ.  ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು ಅವಳನ್ನು ಹಿಂಸಿಕಾ ರಾಕ್ಷಸಿ ಅಂತ ಕರೆದಿದ್ದಾರೆ.  ಹನುಮಂತ ದೇವರು ಅವಳಿಗೆ ಕೋಪವನ್ನು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದೆ ಹೊಡದೇಬಿಟ್ಟರು.  ಅವಳಿಗೆ ನೆರಳನ್ನು ಎಳೆಯುವ ಶಕ್ತಿ.  ಅವಳ ಕಾಲುಹಿಡಿದು  ಸಿಂಹಿಕಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಒಳಗೆ ಪ್ರವೇಶಮಾಡಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಸೀಳಿ ಹೊರಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ ಹನುಮಂತ ದೇವರು.  ಹನುಮಂತದೇವರು ಮೂರು ವಿಘ್ನಗಳನ್ನು  ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ.  ಮೊದಲಹೆಯದು ಮ್ಯನಾಕ ಪರ್ವತ,   ಎರಡೆಯದು  ದೇವತೆಗಳಿಂದ ಬಂದ ವಿಘ್ನ - ಸುರಸೆ ರಾಕ್ಷಸಿ.  ಮೂರನೆಯದು  ಸಿಂಹಿಕರಾಕ್ಷಸಿ.  ಒಳ್ಳೆ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಹೋಗುವಾಗ ವಿಘ್ನಗಳನ್ನು ಹೇಗೆ ಎದುರಿಸಬೇಕು  ಅಂತ ಹನುಮಂತದೇವರು ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.  ಇದೆಲ್ಲಾ ಪರಿಹಾರ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ ಹನುಮಂತದೇವರು.  ೧೦೦ ಯೋಜನ ದುರ್ಗಮ ಮಾರ್ಗ ಸಾಗರವನ್ನು ಹನುಮಂತ ದೇವರು ಹಾರಿ ತ್ರಿಕೂಟ ಪರ್ವತವನ್ನು ಸೇರಿದರು.  ಲಂಕೆಯನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಎಲ್ಲಾ ಸುವರ್ಣಮಯ, ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಬಂಗಾರ ಎಲ್ಲಾ ಗೃಹಗಳೂ ಬಂಗಾರಮಯ.  ರಾತ್ರಿ ಬಂದಾಗ ಸ್ವರ್ಗದಂತೆ ಇತ್ತು.  ಕುಬೇರ ಕಟ್ಟಿದ ಅದ್ಭುತವಾದ ಲಂಕೆಯನ್ನು ರಾವಣ ಕಸಿದುಕೊಂಡಿದ್ದ.  ತ್ರಿಕೂಟಪರ್ವತದಲ್ಲಿ ನಿಂತ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ಆಯಾಸವೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ..  ಹನುಮಂತದೇವರು ೧೦೦ ಯೋಜನೆ ಇರುವ ಸಮುದ್ರ ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೂ ಬೇರೆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ  ಹೆಚ್ಚಿನ ಯೋಜನೆ ಇರುವ ಸಮುದ್ರವಿತ್ತು.  ಆದರೆ ಬೇರೆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಇರುವ ಸಮುದ್ರದಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ದ್ವೀಪಗಳು ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿದ್ದವು.  ೧೦೦ ಯೋಜನೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವ ದ್ವೀಪವು ಇರಲಿಲ್ಲ.  ಇದು ರಾಮನಿಗೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.  ಹನುಮಂತದೇವರು ಬೇರ ಕಪಿಗಳನ್ನು ಆ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಕಳಿಸಿ ಈ ದಕ್ಷಿನ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದರು.   ಹನುಮಂತದೇವರು ಸೂರ್ಯನ ಜೊತೆ ಹೋಗುವಾಗ ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ವೀಕ್ಷಿಸಿದ್ದರು.  ಸಂಪಾತಿಯಿಂದ ರಾಮನಿಗೆ  ರಾವಣ ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ ಅಂತನೂ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.  ಇದು ಸತ್ಯಧರ್ಮ ತೀರ್ಥರು ಕೊಡುವ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ.

ಹನುಮಂತದೇವರು  ಹೀಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ.  ಅವರು, ಅಗಜ, ನೀಲ ಮತ್ತು ಸುಗ್ರೀವ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರಬಹುದು.  ರಾಮಚಂದ್ರನಿಗೂ ಇಲ್ಲಿಗೆ ಬರುವುದಕ್ಕೆ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಚಿಂತನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಇದಕ್ಕೆ ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು ಈ ಚಿಂತನೆಯ ಸ್ಪಿರಿಟ್ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ರಾಮಚಂದ್ರ ಬಂದರೆ ಸಾಮ, ದಾನ, ಭೇದ, ದಂಡವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಬೇಕು. ಸಾಮ- ಸಾಮೋಪಾಯವಾಗುವುದಿಲ್ಲ.  ದಾನ - ಕಿತ್ತಿಕೊಂಡು ಬರುತ್ತಾನೆ,  ಅದು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.  ಭೇದ- ರಾಕ್ಷಸರಲ್ಲಿ ಜಗಳ ತಂದಿಡುತ್ತಾನೆ.  ಅದು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ ಯಾಕೆಂದರೆ ರಾಕ್ಷಸರಲ್ಲಿ ಒಡಕೇ ಇಲ್ಲ.  ದಂಡ - ಯುದ್ದವನ್ನು ಮಾಡಬೇಕು.  ದೊಡ್ಡ ಸ್ಯೆನ್ಯವಿದೆ.  ರಾಮನಿಗೆ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಅಲ್ಲ.

 

ಹೇಗೆ ಸೀತೆಯನ್ನ ಹುಡುಕಬೇಕೆಂದು  ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಹನುಮಂತ.  ಚಿಕ್ಕ ರೂಪ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಸಣ್ಣ ರೂಪ ಪಡೆದು ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ.

ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ  ದ್ವಜ, ತೋರಣ, ಅಲಂಕಾರವಾಗಿರುವ ಪಟ್ಟಣ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ.  ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಗಂಧರ್ವ  ನಗರ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ. ಆ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಯುದ್ದ ಮತ್ತು ರಕ್ತಪಾತವಾಗುತ್ತದೆ ಅಂತ ಶಕುನ.

ಪಟ್ಟಣ ಪ್ರವೇಶಮಾಡುವ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಲಂಕಿನಿ ರಾಕ್ಷಸಿ ಕಾಣಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.  ಅವಳಿಗೆ ಲಂಕವನ್ನು ಕಾಪಾಡುವ ವರವಿರುತ್ತೆ.  ಹನುಮಂತನನ್ನು ನೋಡಿ ನೀನು ಯಾರು ಅಂತ ಕೇಳುತ್ತಾಲೆ.  ಅದಕ್ಕೆ ಹನುಮಂತದೇವರು ನಾನು ಲಂಕೆ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ನೋದುವುದಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.  ಅಗ ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ಗೆದ್ದು ಒಳಗೆ ಹೋಗು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ಹನುಮಂತದೇವರು ಎಡಗೈನಿಂದ ಒಂದು ಏಟು ಹೊಡೆದಾಗ ಕೆಳಗೆ ಬೀಳುತ್ತಾಳೆ.  ಅವಳು  ಒಬ್ಬ ದೇವತೆ.  ಅವಳು ನಂದಿಯನ್ನು ಕಪಿ ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದಕ್ಕೆ ಈ ರಾಕ್ಷಸಿ ರೂಪ ಬಂದಿರುತ್ತೆ.  ಒಂದು ಕಪಿ ಬಂದು ನಿನ್ನ ಹೊಡೆದಾಗ, ನೀನು ಶಾಪದಿಂದ ಮುಕ್ತಿಯಾಗುವೆ ಅಂತ ಚತುರ್ಮುಖ ಬ್ರಹ್ಮ ಹೇಳಿರುತ್ತಾರೆ.  ಲಂಕಿನಿ ಶಾಪವಿಮುಕ್ತಳಾದಮೇಲೆ, ಹನುಮಾಂತನಿಗೆ ಲಂಕಾ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸುವುದಿಕ್ಕೆ ಅನುಮತಿ ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ.  ಸೀತೆ ಸತಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ ಅಂತ ಹೇಳಿ ತಿಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಳು.  ಹನುಮಂತದೇವರು ಸವ್ಯ ಪಾದವನ್ನು  ಇಟ್ಟು ಪ್ರವೇಶ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.    ಪ್ರಯಾಣ ಮಾಡುವಾಗ, ಗೃಹ ಪ್ರವೇಶ ಕಾಲದಲ್ಲಿ, ವಿವಾಹ ಸಮಯದಲ್ಲಿ, ಹೆಣ್ಣನ್ನು ತುಂಬಿಸುವ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಬಲಗಾಲೂ ಇಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕು.  ಶತ್ರುವಿನ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾದರೆ ಎಡಗಾಲನ್ನು ಇಟ್ಟು ಹೋಗಬೇಕು.  ಸಿಂಹಿಕೆಯ ಒಳಗೆ ಹೋಗಿ ಸಂಹಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ, ಆದರೆ ಲಂಕಿನಿಗೆ ಒಂದು ಏಟು ಹೊಡದು ಬೀಳಿಸುತ್ತಾರೆ.  ಇದು ಪಕ್ಷಪಾತವೆಂದು ಕೇಳುವ ಪ್ರೆಶ್ನೆಗೆ ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು  ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೇನು ಅಂತ ಉತ್ತರಿಸಿದ್ದಾರೆ.  ಸಿಂಹಿಕೆ ರಾಕ್ಷಸಿ, ಲಂಕಿನಿ ದೇವತೆ.  ಧರ್ಮ ಎಲ್ಲಿ ಪಾಲನೆ ಮಾದಬೇಕೊ ಅಲ್ಲಿ ಮಾಡಬೇಕು ಅಂತ ಉತ್ತರಿಸಿದ್ದಾರೆ.

ಹನುಮಂತದೇವರು ಅದ್ಭುತವಾದ ಮನೆಗಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಾರೆ. ಪದ್ಮ ಗೃಹ, ಸ್ವಸ್ತಿಕ್ ಗೃಹ, ವರ್ದಮಾನ ಗೃಹ  ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು ಮತ್ಸ್ಯ ಪುರಾಣದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವಹಾಗೆ ವಾಸ್ತು ಶಾಸ್ತ್ರದ ಪ್ರಕಾರ ಮನೆಗಳು ಇದ್ದವು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ದಾಎ..  ನಾಲಕ್ಕು ದಿಕ್ಕುಗಳಲ್ಲಿ ಬಾಗಿಲುಗಳು ಇದ್ದವಂತೆ.  ಜಪಮಾಡುವ ಧ್ವನಿ, ವೇದಮಂತ್ರ ಘೋಷಣೆ; ಸ್ವಾಧ್ಯಾಯ ನಿರಂತರವಾಗಿ  ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ.  ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ತರು  ಕರ್ಮಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಫಲ ಇದ್ದರೂ ಅದು ರಾಕ್ಷಸ ಪಟ್ಟಣ ಆದರೂ ಅಲ್ಲೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಫಲ ಇದೆ ಅಂತ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.    ಅಂದು ಮಧ್ಯರಾತ್ರಿ, ಬೆಕ್ಕಿನಗಾತ್ರದಲ್ಲಿ ಹನುಮಂತದೇವರು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ, ಚಂದ್ರದ ಬೆಳದಿಂಗಳು ಇದೆ.  ಹುಡುಕುತ್ತಾ ಹೋಗುವಾಗ ಎಲ್ಲೂ ಸಿತಾ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾ ಇಲ್ಲ.  ಪಟ್ಟಣವಿರುವ ದೊಡ್ಡ ಪುಷ್ಪಕ ವೀಮಾನ ಕಾಣಿಸಿತು.  ಬಾಯಿ ತೆರೆದು  ಕಣ್ಣು ಮುಚಿದ್ದ ಎರಡು ಕ್ಯೆಗಳು ಇದ್ದ ರಾವಣನ್ನು ನೋಡಿದರು.  ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು ಇದಕ್ಕೆ ವಿವರ ಹೀಗೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ - ರಾವಣ ಬಯಿಸಿದಾಗ ೨೦ ಕ್ಯೆಗಳು, ೨೦ ಕಣ್ಣುಗಳು, ೧೦ ತಲೆಗಳು  ಬರುತ್ತಿದ್ದವು ಅಂತ.  ಅಲ್ಲೆ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿ ಬಂಗಾರದ ಮ್ಯೆ, ಸುಂದರವಾದ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ನೋಡಿ, ಸೀತೆ ಅಂತ ಯೋಚನೆಮಾಡಿ ಸಂತೋಷಗೊಂಡು ಬಾಲಕ್ಕೆ ಮುತ್ತುಕೊಟ್ಟರು.  ಆಮೇಲೆ ಯೋಚಿಸಿ ರಾಮ ವಿಯೋಗವಾದ ಸೀತೆ ಹೀಗಿರುವದಿಲ್ಲ, ಇದು ಸೀತದೇವಿ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಸತ್ಯತೀರ್ಥರು ಇದಕ್ಕೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ - ಹನುಮಂತದೇವರದು ಶುದ್ದವಾದ ಜ್ಞಾನ.  ಅವರು ಸುಮ್ಮನೆ ನಟನೆ ಮಾಡಿದರು.  ಅವರಿಗೆ ಇದು ಮಂಡೋದರಿ ರಾವಣನ ಹೆಂಡತಿ, ಇಂತ ರೂಪವತಿ ಹೆಂಡತಿ ಇದ್ದರೂ  ಸೀತಾದೇವಿಯಮೇಲೆ ಕಣ್ಣು ಹಾಕಿದ ರಾವಣ ಎಂತ ನೀಚ  ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಹನುಮಂತ ದೇವರು ಅಂತ ತಿಳಿಬೇಕು.  ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ.  ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆಯೂ ಸುಗಂದ ಪರಿಮಳ.  ಕೆಲವು ಹೆಣ್ಣು ಮಕ್ಕಳು ಸುರಾಪಾನ   ಮಾಡಿಡ್ಡಾರೆ. ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತವಾಗಿ ಮಲಗಿದ್ದಾರೆ  ಎಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೂ ಸೀತದೇವಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ.  ಹನುಮಂತ ಬ್ರಹ್ಮಚಾರಿ.  ಧರ್ಮ ಸಂಕಟ ಆಯಿತು.  ಧರ್ಮಲೋಪ ಬಂತು  ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿದರು. ಅವರಲ್ಲೆ ಅಂದುಕೊಂಡರು ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ನೋಡಿದೆ ಮನಸ್ಸು ನೋಡಿಲ್ಲ.  ಆದುದರಿಂದ ನನಗೆ ಯಾವ ದೋಷವೂ ಇಲ್ಲ ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಅಂತಃಪುರದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾಕಡೆ ನೋಡುತ್ತಾರೆ.  ಎಲ್ಲೂ ಸೀತೆ ಕಾಣಿಸುವದಿಲ್ಲ.  ನಾನು ಬಂದಿದ್ದು ಶ್ರಮವಾಯಿತಲ್ಲ ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಜೀವನದಲ್ಲಿ ದುಃಖ ಬರುತ್ತೆ.  ಕುಗ್ಗಬಾರದು  ಹತಾಶೆಗೊಳ್ಳಬಾರದು.  ದ್ಯೆರ್ಯದಿಂದ ಮುನ್ನುಗ್ಗಬೇಕು.  ಸಂಪಾತಿಗೆ ರೆಕ್ಕೆ ಸುಟ್ಟುಹೋದಾಗ ರಾಮನ ಕಥೆ ಕೇಳಿ ರೆಕ್ಕೆ ಚಿಗುರತ್ತೆ.  ಸಂಪಾತಿ ಮೇಲೆ ಹಾರಿಹೋದಾಗ ಸೀತಾದೇವಿ ಕಾಣಿಸಿದಳು.  ಇದು ಹನುಮಂತನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು.  ಸೀತಾದೇವಿ ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವಿದಕ್ಕೆ ಸಾದ್ಯವಿಲ್ಲ ಯಾಕೆಂದರೆ -  ೧. ಅವಳು ವ್ಯೆದೇಹಿ.  ವಿದೇಹ ರಾಜನ ಮೊಮ್ಮಗಳು.  ವಿದೇಹರಾಜ ಜನಕರಾಜನ ತಂದೆ ಮತ್ತು ವ್ಯೆರಾಗ್ಯ ಶಿಖಾಮಣಿ.  ದೇಹದಮೇಲೆ ವ್ಯಾಮೋಹವೆ ಇಲ್ಲದ ರಾಜ.  ದೇಹತ್ಯಾಗ ಮಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಸಾದ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ.  ೨. ಅವಳು ಮ್ಯೆಥಿಲಿ.  ಮಿಥಿಲ ವಂಶದಲ್ಲಿ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ.  ೩.ಜನಕಾತ್ಮಜ - ಜನಕರಾಜನ ಮಗಳು.  ಮಹಾ ಜ್ಞಾನಿ ಅವನು.  ಋಷಿಗಳ ಹತ್ತಿರ ಪಾಠ ಶ್ರವಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ ಮಿಥಿಲ ಪಟ್ಟಣಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಬಿದ್ದಾಗ  ಎಲ್ಲಾ ಓಡಿದರೂ, ಅವನು ಹೋಗಲಿಲ್ಲ.   ಯಾವುದರಲ್ಲೂ ವ್ಯಾಮೋಹವಿರಲಿಲ್ಲ.  ಹೀಗೆ ಯೋಚಿಸಿದರು ಹನುಮಂತದೇವರು.   ಸೀತಾದೇವಿ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ ಅಂತ ನಾನು ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದರೆ ರಾಮ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ಆಮೇಲೆ ಲಕ್ಷ್ಮಣ, ಭರತ, ಶತ್ರುಘ್ಣ ಪ್ರಾಣ ತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಆಮೇಲೆ ಕಪಿಗಳು ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗ ಮಾಡುತ್ತವೆ.  ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲಾ ನಾನೊಬ್ಬನೆ ಕಾರಣನಾಗುತ್ತೀನಿ ಅಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಹನುಮಂತ.  ಇದು ಸರಿಯಲ್ಲ, ನಾನು ತಪಸ್ಸು ಮಾಡುತ್ತೀನಿ ಅಂತ ಯೋಚಿಸಿದ.  ಸಮಯವನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕು, ಬದುಕಬೇಕು ಅಂತ ಹನುಮಂತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ರಾವಣನನ್ನು ರಾಮನಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿಬಿಟ್ಟರೆ ಆಗ ರಾಮ ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸಂಹಾರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ ಅಂತ ಯೋಚಿಸುತ್ತಾನೆ.  ಹೀಗೆಲ್ಲ ಚಿಂತಿಸಿ ಹನುಮಂತ ಇನ್ನೊಂದು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಸ್ಥಳ ಅಶೋಕವನ ನೋಡುತ್ತಾನೆ.  ಎಲ್ಲಾ ದೇವತೆಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ೮ ವಸುಗಳು, ೧೧ ರುದ್ರರು, ೧೨ ಆದಿತ್ಯರು, ೨ ಅಶ್ವಿನಿ ದೇವತೆಯರು.  ಒಟ್ಟು ೩೩ ದೇವತೆಯರು.  ಇವರು ಕಾರ್ಯಸಿದ್ದಿ ದೇವತೆಗಳು. ಈ ದೇವತೆಗಳನ್ನು ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿದರೆ ನಮ್ಮ  ಕಾರ್ಯ ಕ್ಯೆಗೂಡತ್ತೆ ಅಂತ ತೋರಿಸಿಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ ಹನುಮಂತ ದೇವರು.  ರಾಮನಿಗು ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಅಶೋಕವನದಲ್ಲಿ ಶಿಂಶುಪ ವೃಕ್ಷದಮೇಲೆ ಕೂತುಕೊಂಡು ಸೀತಾದೇವಿಯನ್ನು  ನೋಡಿದರು.  ಹೇಗಿದ್ದಾರೆ ಸೀತಾದೆವಿ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.  ಉಪವಾಸಮಾಡಿ ಕೋಲು ಇದ್ದಾಗೆ ಇದ್ದಾರೆ.  ಸರೋವರದಲ್ಲಿ ಪದ್ಮಗಳಿಲ್ಲದ ಹಾಗೆ ಇದ್ದಾರೆ.  ದುಃಖದಿಂದ ಅಳುತ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ.  ಒಂದು ಜಡೆ ಹಾಕಿಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.  (ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳು ಮೂರು ಜಡೆ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು).  ಜಿಂಕೆಯಮರಿ ಜಿಂಕೆಯ ಗುಂಪಿನಿಂದ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ನಾಯಿಗಳು ಮುತ್ತಿಗೆ ಹಾಕಿದಂತೆ ಇದ್ದಾರೆ. ಧೀನಳಾಗಿ ಕೃಶಳಾಗಿ ಇದ್ದಾಳೆ.

ರಾಮನಿಗೆ ಪರಿತಪಿಸುವದಿಕ್ಕೆ ನಾಲಕ್ಕು ಕಾರಣಗಳು.  ೧.ಸ್ತ್ರೀ ಎನ್ನುವ ಕಾರಣ್ಯ. ೨. ಅನುಸಂಶೀನ ೩. ಶೋಕೇನ - ನನ್ನ ಜೊತೆ ಇದ್ದವಳು  ೪. ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರೀತಿಪಾತ್ರಳಾದವಳು  (ಧರ್ಮ ಕಾರ್ಯಕ್ಕೆ ಪತಿ ಇರಬೇಕು.  ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಗಂಡನಿರುವದೆ ದೊಡ್ಡ ಅಲಂಕಾರ)  ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ವೇದಮಂತ್ರ ಘೋಷಣೆಗಳು ಕೇಳಿಸುತ್ತಾ ಇವೆ. ಪುಲಸ್ತ್ಯ ಋಷಿಗಳ ಮೊಮ್ಮಗ ರಾವಣ.  ಅವನು ಬ್ರಹ್ಮ ರಾಕ್ಷಸ. ಸೀತಾದೇವಿಗೆ ಅವನು ಬರೋದು ಗೊತ್ತಿತ್ತು  ತಲೆ ಕೆಳಗೆ ಮಾಡಿ ಮಂಡಿ ಜೋಡಿಸಿಕೊಂಡು  ಸೀತೆ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದ್ದಳು.  ಆ ಭಂಗಿ ಅಶುಭವಾದ ಭಂಗಿ.  ರಾಹು ಬಂದಹಾಗೆ ರಾವಣ ಬರುತ್ತಾನೆ.  ಗರ್ವದಿಂದ ಮಾತಾಡುತ್ತಾನೆ.  ರಾಕ್ಷಸರಿಗೆ ಒಂದು ಧರ್ಮವಿದೆ  ಪರಸ್ತ್ರೀ ಸಂಗ ಮಾಡುವದೇ ನಮ್ಮ ಧರ್ಮ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ನಿನ್ನನ್ನು ನಾನು ಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡುವದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳುತಾನೆ.  ಸತ್ಯಧರ್ಮ ತೀರ್ಥರು ಇದರ ಒಳಗುಟ್ಟನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.    ಒಮ್ಮೆ ರಾವಣ  ಗುಂಜ ಎಂಬ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಬಲಾತ್ಕಾರ ಮಾಡಿದಾಗ  ಅವಳು ರಾವಣನಿಗೆ ಪರಸ್ತ್ರೀ ಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡಿದರೆ ನಿನ್ನ ತಲೆ ಹೋಳಾಗಿ ಹೋಗಲಿ ಅಂತ ಶಾಪ ಕೊಟ್ಟಿರುತ್ತಾಳೆ.  ರಾವಣ ಸೀತಾದೇವಿಗೆ ನೀನು ಸ್ತ್ರೀ ರತ್ನ, ನಿನಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಸುಖಸಿಗುವುದು, ವಿಧವಿಧವಾದ ಆಭರಣಗಳೂ ಸಿಗುತ್ತದೆ, ನನ್ನ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಸಿಗುತ್ತದೆ, ನನ್ನನ್ನು ವಿವಾಹವಾಗು ಅಂತ ಪೀಡಿಸುತ್ತಾನೆ.  ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಚತರ್ಮುಖ ಬ್ರಹ್ಮನೂ ಕೂಡ ನಿನ್ನನ್ನು ವಿವಾಹ ವಾಗುತ್ತಾನೆ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ಇದನ್ನು ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು  ಅಷ್ಟು ಸೌಂದರ್ಯ ಅವಳಲ್ಲಿ ಇದೆ ಅಂತ ಪರಿಗಣಿಸಬೇಕು ಅಂತ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.  ಕೊನೆಗೆ ನಿನ್ನ ಕಾಲಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ಆಗ ಅವನ ಮಂತ್ರಿಗಳು  ಈ ಮಾತು ಸರಿಯಲ್ಲ.  ನೀನು ರಾಮನ ವೇಶ ಹಾಕಿಕೊಂದು ಅವಳ ಹತ್ತಿರ ಹೋಗು ಅಂತ ಉಪದೇಶ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ರಾವಣ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ ನಾನು ರಾಮನ ವೇಶ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ಆಗಲೆ ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ.  ರಾಮಚಂದ್ರನ ಪಾತ್ರಧಾರಣೆ ಮಾಡಿದಾಗ ವಿಷ್ಣು ಶಕ್ತಿ ಇತ್ತು, ರಾಮನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ಬಂತು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ಸೀತಾದೇವಿ ಹುಲ್ಲುಕಡ್ಡಿ ನೋಡಿ ಮಾತಾಡುತ್ತಾಳೆ.  ಇದನ್ನು ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು ಹೀಗೆ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.  ಪರಪುರುಷನ ಹತ್ತಿರ ಮಾತಾಡುವಾಗ  ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡಿ ಮಾತಾಡಬಾರದು.  ನೀನು ಈ ಹುಲ್ಲುಕಡ್ಡಿಯ ಸಮಾನ.  ರಾಮಚಂದ್ರ ನಿನ್ನನ್ನು ಸಂಹಾರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.    ತೇನವಿನಾ ತೃನುವಿನ ನಚಲತೆ ಅಂತ ನಗುನಗುತ್ತಾ ಮಾತಾಡಿದಳು.  ನೀನು ಅಯೋಗ್ಯ.  ನಾನು ಒಳ್ಳೆ ಕುಲದಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದವಳು. ನನ್ನ ತಂದೆ ದೊಡ್ಡ ಜ್ಞಾನಿ.  ನಾನು ನಿನಗೆ ಯೋಗ್ಯಳಲ್ಲ.  ಯೋಚನೆ ಮಾಡು.  ರಾಮಚಂದ್ರನ ಜೊತೆ ಮ್ಯೆತ್ರಿ ಮಾಡಿಕೊ.  ಅವನ ಭಾಣ ಬಹಳ ಶ್ರೇಷ್ಠವಾದದ್ದು.  ನನ್ನ ಮ್ಯೆ ಉರಿದುಹೋಗುತ್ತಿದೆ.  ಎಷ್ಟು ದ್ಯೆರ್ಯ ನಿನಗೆ.  ನಿನ್ನನ್ನು ಸಂಹರಿಸದೆ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.  (ಏನು ಮಾಡಿದರೂ ಗಂಡ ಸುಮ್ಮನೆ ಇದ್ದರೆ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಖುಷಿ)  ರಾವಣನಿಗೆ ತುಂಬಾ ಕೋಪ ಬಂತು. ಅವನು ರಾಕ್ಷಸಿರನ್ನು ಕರೆದು ಸೀತೆಯನ್ನು ಪರಿವರ್ತಿಸಿ ಎಂದು ಮತ್ತು ಅವಳು ನಿಮ್ಮ ಮಾತು ಕೇಳದಿದ್ದರೆ ಅವಳನ್ನು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಿಬಿಡಿ ಎಂದು ಹೇಳಿ ಹೊರಟುಹೋದ.  ಏಕಜಟೆ ರಾಕ್ಷಸಿ - ಪುಲಷ್ಯ ವಂಶದ ವಿಷ್ರವನ ಮಗ ರಾವಣ. ಅವನು ಹರಿಜಟ -  ೩೩ ದೇವತೆಗಳನ್ನ ಗೆದ್ದಿದ್ದಾನೆ.  ಅವನು ವಿಕಟ- ದೇವತೆಗಳು ಅವನನ್ನು ಗೆಲ್ಲಲೇ ಇಲ್ಲ, ಅಂತಃಪುರದಲ್ಲಿ ವಾಸಮಾಡುವ ಯೋಗ,  ರಾವಣನ್ನು ವಿವಾಹ ಮಾಡಿಕೊ,  ರಾಮ ರಾಮ ಅಂತ ಯಾಕೆ ಒದ್ದಾಡುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ಆಗ ಸೀತೆ ಪಾತಿವ್ರತ್ಯ ಉಳಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಸ್ತ್ರೀ,  ನೀವು ನನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ತಿಂದುಹಾಕಿ, ನಾನು ಮಾತ್ರ ಅವನನ್ನು ವಿವಾಹವಾಗುವುದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಾಳೆ.  ನನ್ನ ಗಂಡ ನನ್ನ ಗುರು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ಆಮೇಲೆ ಹೀಗೆ ನಿದರ್ಶನ ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ.   ನಾನು  ಇಂದ್ರ/ಶಚಿ ಹೇಗೊ ಹಾಗೆ, ವಸಿಷ್ಟ/ಅರುಂದತಿ ಹೇಗೊ ಹಾಗೆ,  ರೋಹಿನಿ/ಚಂದ್ರ ಹೇಗೊ ಹಾಗೆ, ನಳ/ದಮಯಂತಿ ಹೇಗೊ ಹಾಗೆ, ಸಾವಿತ್ರಿ/ಸತ್ಯವಂತ ಹೇಗೊ ಹಾಗೆ ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತಾಳೆ.     ಆತ್ಮಹತ್ಯೆ ಯೋಚನೆ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ, ಮನುಷ್ಯ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ದಿಕ್ಕಾರ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ರಾವಣನನ್ನು ಎಡಗಾಲಿನಲ್ಲೂ ಸ್ಪರ್ಶ ಮಾಡುವದಿಲ್ಲ ಅಂತ ಹೇಳು ರಾವಣನಿಗೆ ಅಂತ ಸೀತೆ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.    ನನ್ನ ಚ್ಛೇದನಮಾಡಿ, ತುಂಡು ತುಂಡು  ಮಾಡಿ ನಾನು ರಾವಣನನ್ನು ವಿವಾಹ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವದಿಲ್ಲ  ನನ್ನ ಗಂಡ ಬಂದೇ ಬರುತ್ತಾನೆ ಅಂತ ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.  ತ್ರಿಜಟೆ ರಾಕ್ಷಸಳು ಬರುತ್ತಾಳೆ.  ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ವೃದ್ದಳು. ಪ್ರಭುದ್ದಳು  ಸೀತೆ ಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿ ಇತ್ತು.  ಅವಳು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಬಿದ್ದ ಕನಸನ್ನು ಎಷ್ಟು ರೋಮಾಂಚನವಾಗಿತ್ತು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.    ಕನಸಿನ ಸಾರ - ಎಲ್ಲಾ ರಾಕ್ಷಸರ ನಾಶವಾಗಿದೆ.  ರಾಮಚಂದ್ರನಿಗೆ ಜಯವಾಗಿದೆ.  ವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಹೇಳು ಅಂತ ಕೇಳುತ್ತಾರೆ.  ಕನಿಸಿನ ವಿವರ ಹೀಗಿತ್ತು.  "ಸಾವಿರಾರು ಹಂಸ ರಥ.  ಅದರಲ್ಲಿ ರಾಮ, ಲಕ್ಷ್ಮಣ.  ಶುಭ್ರವಾಗಿರುವ ರಾಮಚಂದ್ರ, ಶುಕ್ಲಾಂಬರವಾಗಿ ಸೀತಾದೇವಿ.  ಸಾಗರ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಬಿಳಿಯಾದ ಪರ್ವತ.  ಆ ಪರ್ವತದಲ್ಲಿ ರಾಮನ ಜೊತೆ ಸೀತಾದೇವಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಾಳೆ.  ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು ಸಾಗರ  ಅಂದರೆ ಕ್ಷೀರಸಮುದ್ರ ಅಂತ ತಿಳಿಯಬೇಕೆಂದು ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.  ಭಗವಂತ ಶ್ವೇತದ್ವೀಪದಲ್ಲಿ ವಾಸ.  ದೊಡ್ಡದ ೪ ದಂತದ ಆನೆ.  ಅದರಲ್ಲಿ ರಾಮಚಂದ್ರ, ಸೀತಾದೇವಿ ಜೊತೆ ಬರುತಿದ್ದಾರೆ.  (ಸ್ವಪ್ನ ಶಾಸ್ತ್ರ: ಎತ್ತು, ಆನೆ, ಉಪ್ಪರಿಗೆ, ಪರ್ವತ ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಶುಭ ಸ್ವಪ್ನ)  ಪುಷ್ಪಕ ವಿಮಾನದಲ್ಲಿ ಸೂರ್ಯಮಂಡಲದಲ್ಲಿ  ಉತ್ತ್ತರದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಆ ರಾಮನ ಸ್ವರೂಪ ಹೇಗಿದೆ ಅಂದರೆ ಅವನನ್ನು ಗೆಲ್ಲುವಿದಕ್ಕೆ ಯಾರಿಗೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಅಂತ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.  ರಾವಣನೂ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ. ಮ್ಯೆ ತುಂಬಾ ಎಣ್ಣೆ, ಕೆಂಪು ಬಟ್ಟೆ ಹಾಕಿ ಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಕುಡಿತಾ ಇದ್ದಾನೆ(ಪಿಬನ್)  ಪುಷ್ಪಕ ವಿಮಾನದಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾನೆ.  ಒಬ್ಬ ಹೆಣ್ಣು ರಾವಣನನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾ ಇದ್ದಾಳೆ.  ಅವನ ತಲೆ ಬೋಳಾಗಿದೆ.  ರಾವಣನು ಕತ್ತೆಗಳು ಕಟ್ಟಿದ ರಥವನ್ನು ಹತ್ತುತ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ.  ರಥದಿಂದ ಕೆಳಗೆ ಇಳಿದು ಕತ್ತೆಯ ಮೇಲೆ ಹತ್ತಿ ದಕ್ಷಿಣ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ.  ಆವಾಗ ಕೆಳಗೆ ಬಿದ್ದು ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ. ಗೊಬ್ಬರ ಹೊಂಡದಲ್ಲಿಬಿದ್ದು ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ.  ಅವನ ಮೇಲೆ ವಸ್ತ್ರಗಳೆ ಇಲ್ಲ,  ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಮಾತನಾದುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.  ಅಂತ ನರಕ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಾ ಇದ್ದಾನೆ.  ಕುಂಬಕರ್ಣ ಹಂದಿ ಮೇಲೆ, ಇಂದ್ರಜಿತ್ ಚೇಳಿನ ಮೇಲೆ ಕೂತುಕೊಂಡು ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿನಕಡೆ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಎಲ್ಲಾ ಗೋಪುರಗಳು ಸಾಗರದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಿವೆ.".  ಈ ಕನಸ್ಸು ಬೆಳಿಗಿನ ಜಾವದಲ್ಲಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದರಿಂದ ಇದು ಸತ್ಯವಾಗಬಹುದು.  ಸೀತಾದೇವಿಯನ್ನು ಪೀಡಿಸಬೇಡಿ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಸೀತಾದೇವಿಗೆ ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿತು.  (ಸೀತಾದೇವಿ ತ್ರಿಜಟೆಯನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂದು ಹೋಗೋಣ.  ಅವಳ ಸ್ವಪ್ನದಿಂದ ನಾನು ಬದುಕಿದ್ದೀನಿ ಅಂತ ರಾಮನಿಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ಅವಳೆ ಸುಭದ್ರೆಯಾಗಿ ಅವತಾರ ಮಾಡಿದಳು ಮುಂದೆ).  ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಬೆಳಗಿನ ಜಾವವಾಗಿತ್ತು.  ರಾಕ್ಷಸರಿಗೆಲ್ಲಾ ನಿದ್ರೆ ಹತ್ತಿತ್ತು.  ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹನುಮಂತದೇವರು ನೋಡಿದ್ದಾರೆ  ಹೇಗೆ ಹೋಗಿ ಸೀತಾದೇವಿಯನ್ನು ನೋಡಬೇಕೆಂದು ಯೋಚಿಸುತ್ತಾರೆ.  ರಾಮಚಂದ್ರನ ಕಥೆಯನ್ನು ಮೇಲೆ ಕೂತಿಕೊಂಡು ಹೇಳುವುದಿಕ್ಕೆ ಶುರುವು ಮಾಡಿದರು.    ಸೀತಾದೇವಿ ಮೇಲೆ ನೋಡಿ ಆನಂದವಾಗಿ ಹೋದಳಂತೆ.  ಯಾರಿರಬಹುದು ಅಂತ ಚಿಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಾಳೆ.  ಹನುಮಂತದೇವರು ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ ಯಾರು ನೀವು? ಎಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿ ಇದ್ದೀರ  ನೀವು ಸೀತಾದೇವಿಯಾ? ಅಂತ ಕೇಳಿದಾಗ, ಹೌದು ಅಂತ ಸೀತಾದೇವಿ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ದಶರಥನ ಹಿರಿಯ ಸೊಸೆ.  ನನ್ನ ಹೆಸರು ಸೀತೆ, ರಾಮನ ಹೆಂಡತಿ ಅಂತಾ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ಆ ಮಾತಿನಲ್ಲೂ ಎಂತಾ ಸಂಸ್ಕಾರವಿದೆ ಅಂತ ತಿಳಿಯಬೇಕು.  ೧೨ ವರ್ಷ ಸಂಸಾರ ಮಾಡಿದ್ದೆ.  ೧೩ನೆ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ರಾಮನ ಚಿಕ್ಕಮ್ಮ ಕಾಡಿಗೆ ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಳು.    ಭರತನಿಗೆ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಕೊಡು ಅಂತ ನಾನು ಹೇಳಿದೆ.  ಭರತ ಅಳುತ್ತಾ ರಾಜ್ಯವನ್ನು ಕೇಳಿದ.  ದಶರಥನು ಅಳುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾನೆ.  ರಾವಣನನು ೨ ತಿಂಗಳು ಸಮಯ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ.  ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರು ಇದು ವ್ಯಂಗ್ಯವಾದ ಮಾತು.  ಇದು ದ್ವನಿ ಕಾವ್ಯಾಂತ ವಾಖ್ಯಾನ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಇದು ಶ್ಲೋಕದ ಸ್ವಾರಸ್ಯ.  ಸತ್ಯಧರ್ಮತೀರ್ಥರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ ಹೀಗಿದೆ.  ಹನುಮಂತದೇವರು  "ನಾನು ರಾಮನ ಸಂದೇಶ ತಂದಿದ್ದೀನಿ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಸಮಾದಾನ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾರುಣ್ಯ ತೋರಿ"  ನಿನ್ನನ್ನು ಹೇಗೆ ನಂಬಲಿ ಅಂತ ಸೀತೆ ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ನಾನು ಹನುಮಂತ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿದರೆ ಪ್ರೀತಿ ಬರುತ್ತೆ.  ರಾಮನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ ನಿರೂಪಣೆ ಮಾಡು ಅಂತ ಸೀತೆ ಕೇಳುತ್ತಾಳೆ.  ಹನುಮಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ " ರಾಮನು ವಾನರ ಸ್ಯೆನ್ಯ ಸುಗ್ರೀವನ ಜೊತೆ ಇದ್ದಾನೆ  ರಾಮನ ಕಣ್ಣು ಕಮಲದಂತೆ ಅಂತ ರಾಮನ ರೂಪವನ್ನು ವರ್ಣನೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ರಾಮನದು ಸಾತ್ವಿಕವಾದ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವ  ರಾಮನದು ಸೂರ್ಯ ವಂಶ.  ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ರಕ್ಷಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ರಾಮಚಂದ್ರನ ವರ್ಣನೆ ಕಣ್ಣಿನಿಂದಾ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ಎಲ್ಲಾ ಅವಯವ  ವಿವರಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ಪರಸ್ತ್ರೀಯರನ್ನು ಕಣ್ಣೆತ್ತಿ ನೋಡುವದಿಲ್ಲ, ಸಜ್ಜನರಿಗೆ ಉಪಕಾರ ಮಾಡುತ್ತಿರುತ್ತಾನೆ, ಸತ್ಕರ್ಮ ಪ್ರಚಾರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ, ಶೀಲ ಸಂಪನ್ನ ಯಜುರ್ವೇದ ಶಾಖೆ, ವಿನೀತ  ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  (ಶ್ರೀನಿವಾಸ, ಕೃಷ್ಣ ಅವರ ಶಾಖೆನು ಯಜುರ್ವೇದ). ಹನುಮಂತ ನಾನು ರಾಮನ ದೂತ ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.    ನಾನು ದಕ್ಷಿಣ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ  ನಾನು ಕೇಸರಿಯ ಮಗ.  ೧೦೦ ಯೋಜನೆ ಸಮುದ್ರ ದಾಟಿಕೊಂದು ನಿನಗೋಸ್ಕರ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ.    ತುಂಬಾ ದುಃಖದಿಂದಿದ್ದಾನೆ ರಾಮಚಂದ್ರ. ಗೆಡ್ಡೆ ಗೆಣಸು ತಿಂದುಕೊಂಡು ಬದುಕಿದಾನೆ ನಿನಗೋಸ್ಕರ. ಯಾವಾಗಲೂ ನಿನ್ನ ಸ್ಮರಣೆಯೆಲ್ಲೇ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.  ಒಂದು ಉಂಗರ ನಿನಗೋಸ್ಕರವಾಗಿ ರಮಚಂದ್ರ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ ಅಂತ ಹೇಳಿ ಉಂಗರ ಕೊಡುತ್ತಾನೆ.  ೪ ಸರ್ತಿ ಸುವರ್ಣ ಪದವನ್ನು ಉಪಯೋಗಿಸಿದ್ದಾರೆ.  ಅದರ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಸತ್ಯಧರ್ಮ ತೀರ್ಥರು ಹೀಗೆ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಮೊದಲನೆಯದು ಬಂಗಾರ ಉಂಗರ.    ಇನ್ನೊಂದು ಸುವರ್ಣ ಒಳ್ಳೆ ವರುಣಬಣ್ಣದ ಉಂಗರ. ಮೂರನೆ ಸುವರ್ಣ  ಎಷ್ಟು ತೂಕದ್ದು ಉಂಗರ.  ೯ ಗುಲಗಂಜಿ ತೂಕವಿರುವ ಉಂಗರ. ೪ನೇ ಬಾರಿ ಸುವರ್ಣ ಎರಡು ಅಕ್ಷರವಿರುವ ಉಂಗರ.  ಶ್ರೀ ರಾಮ ಅಂತ ಅಕ್ಷರವಿರುವ ಉಂಗರ.  ಸೀತಾದೇವಿ ಉಂಗರವನ್ನು ತನ್ನ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ.  ಸತ್ಯಾರ್ಥತೀರ್ಥರು ರಾಮನ ಅನುಗ್ರಹವಾಗಳೆಂದು ತಲೆಯಮೇಲೆ ಇಟ್ಟ್ಟಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ ಅಂತ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ.  ಸೀತಾದೇವಿ ಹನುಮಂತನಿಗೆ ಚೂಡಮಣಿಯನ್ನು ರಾಮನಿಗೆ ತಳುಪಿಸು ಎಂದು ಹೇಳಿ ಕೊಡುತ್ತಾಳೆ.  ವಾಯಸ ವೃತ್ತಾಂತ ಹೇಳುತ್ತ್ತಾಳೆ.  ರಾಮನು ಶತ್ರುವನ್ನು ಗೆದ್ದು ವೀರನಾಗಿ ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ ಅಂತ ಹನುಮಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ಎಲ್ಲಾ ಕಪಿಗಿಳಿಗಿಂತಾ ನಾನೆ ಕೊನೆಯವನು ಅಂತ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ.  ಸೀತಾದೇವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ.  ರಾವಣನನ್ನು ಬೇಟಿಮಾಡಿ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ತೋರಿಸಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡು ಹೊರಡುತ್ತಾನೆ.  ನಿಮ್ಮ ಹಾದಿಯು ಮಂಗಳಕರವಾಗಿರಲಿ ಅಂತ ಆಶೀರ್ವಾದ ಮಾಡಿ  ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟಳು ಸೀತಾದೇವಿ. ನನ್ನ್ನ ಪರಾಕ್ರಮ ತೋರಿಸಿ ರಾವಣನನ್ನು ನೋಡಬೇಕು ಅಂತ ಚಿಂತುಸುತ್ತಾನೆ ಹನುಂತದೇವರು.  ಮರಗಳನ್ನು ಮುರಿದು ಹಾಕುತ್ತಿರುವಾಗ ಅರೆನಿದ್ರೆಯಲ್ಲಿರುವ ರಾಕ್ಷಸರಿಗೆ ಗಾಬರಿಯಾಗತ್ತೆ.  ರಾಮನಾಮ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ಮರಗಳನ್ನು ಮುರೀತಾಇದ್ದರು.  ರಾಮ, ರಾಮ, ರಾಮ ಎಂದು ಮೂರುಬಾರಿ ಸ್ಮರಣೆ ಮಾಡಿದರೆ ಅದು ಸಹಸ್ರನಾಮದಷ್ಟು  ಪುಣ್ಯವಾಗುವುದು.  ರ - ಎರಡನೆ ಅಕ್ಷರ; ಮ - ೫ನೆ ಅಕ್ಷರ.  ರಾಮ = ೨*೫ = ೧೦.  ರಾಮ, ರಾಮ, ರಾಮ = ೧೦*೧೦*೧೦ = ೧೦೦೦.  ಈ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿರುವದು ರುದ್ರದೇವರು.  ರಾವಣನು ಕಿಂಕರರನ್ನು(ರಾಕ್ಷಸರನ್ನು) ಕಳಿಸಿಕೊಟ್ಟ.  ರಾವಣನಿಗೆ ಸಮಾನಾದ ಶಕ್ತಿ ಇದ್ದವರು ೮೦ ಕೋಟಿ ಜನ ಬಂದಿದ್ದರು ಮತ್ತೆ ೮೦,೦೦೦ ಮುಖ್ಯಸ್ತರರನ್ನ ಕಳುಹಿಸಿದ್ದಾನೆ ರಾವಣ.  ಎಲ್ಲರನ್ನ ಹೊಡೆದುಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಹನುಮಂತದೇವರು.  ಅಗ್ನಿಯಂತೆ ಇದ್ದರು.  ಎಲ್ಲರನ್ನು ಸುಟ್ಟುಹಾಕಿದ್ದಾರೆ ಹನುಮಂತ.  ಕೋಸಲ ದೇಶದ ರಾಮಚಂದ್ರನ ದಾಸ  ರಾವಣನಂತ ಸಾವಿರ ಜನರು ಬಂದರೂ ನನ್ನ ಎದುರಿಗೆ ಗೆಲ್ಲಲಾರರು.  ರಾಕ್ಷಸರನ್ನು ಸಂಹಾರ ಮಾಡಿ ಈ ಸಂದೇಶ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ಮಂತ್ರಿಗಳ ಎಲ್ಲಾ ಮಕ್ಕಳರನ್ನು ಅನಾಯಾಸವಾಗಿ ಸಂಹಾರ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.   ರಾವಣನ ಅರ್ಧ ಸ್ಯೆನ್ಯವನ್ನು ನಾಶ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ರಾವಣನ ಮಕ್ಕಳು ಅಕ್ಷಯ ಕುಮಾರ, ಇಂದ್ರಜಿತ್ ರಾವಣನಷ್ಟೆ ಬಲಶಾಲಿಗಳು. ಹರಿ ಸಂಕಲ್ಪವೇ ನನ್ನ ಸಂಕಲ್ಪ ಎಂದು ಅಕ್ಷಯ ಕುಮಾರನನ್ನು ಸಂಹಾರ ಮಾಡಿ ಇಂದ್ರಜಿತನ್ನು ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಾರೆ ಹನುಮಂತದೇವರು.  ಈಂದ್ರಜಿತ್ತನ್ನ ಕಪಿಗಳು ನೋಡಬೇಕೆಂದು ಆಸೆ ಇತ್ತು.  ಅದಕ್ಕೆ ಅವನನ್ನು ಬಿಟ್ಟಿದ್ದು.  ಇಂದ್ರಜಿತ್ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಪ್ರಯೋಗ ಮಾಡುತ್ತಾನೆ.  ಹನುಮಂತ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತ್ರಕ್ಕೆ ಬೆಲೆಕೊಟ್ಟು ಅದರಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡಹಾಗೆ ನಟನೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಬ್ರಹ್ಮದೇವರ ವರಗಳನ್ನು ಉಲ್ಲಂಗಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ಈ ಗೌರವ ತೋರಿಸುತ್ತಾರೆ ಹನುಮಂತದೇವರು.  ರಾಕ್ಷಸರು ಹನುಮಂತನನ್ನು ಹಗ್ಗದಿಂದ ಕಟ್ಟಿಹಾಕಿ  ಅಪ್ರಮೇಯ ಕಪಿಯನ್ನು ರಾವಣನ ಮುಂದೆ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಾರೆ.  ಹನುಮಂತದೇವರು ರಾವಣನ್ನ ಮಲಿಗದಾಗ ೧ ತಲೆ, ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಾಗ ೧೦ ತಲೆ ಎಂತಾ ಅದ್ಭುತ ಅಂತ ಹೊಗಳುತ್ತಾರೆ.  ತನ್ನ ಸೇವಕರಿಂದ ಯಾರವನು ಅಂತ ತೀಳಿದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ ರಾವಣ.  ಹನುಮಂತ ರಾಕ್ಷಸರಿಗೆ ನಾನೆ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ ನಿಮ್ಮ ಒಡೆಯನನ್ನು ನೋಡೊದಿಕ್ಕೆ ಅಂತ ಹೇಳಿ, ಯಾವ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ತ್ರವು ನನ್ನನ್ನು ಏನು ಮಾಡುವದಿಲ್ಲ, ನಾನು ರಾಮನ ಸೇವಕ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ರಾವಣ ಸಂಹಾರ ಮಾಡಿ ಅವನನ್ನು ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ವಿಭೀಷಣ ಬಂದು ದೂತನನ್ನು ಸಂಹಾರ ಮಾಡುವುದು ಧರ್ಮವಲ್ಲ, ಅದು ರಾಜಧರ್ಮಕ್ಕೆ ವಿರೋದವಾದದ್ದು, ಅವನ ಬಾಲಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚಿ ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ. ವಸ್ತ್ರವನ್ನು ತಂದು ಎಣ್ಣೆಯಲ್ಲಿ ಅದ್ದಿ ಬಾಲಕ್ಕೆ ಕಟ್ಟುವುದಕ್ಕೆ ಶುರುವು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.  ಆಗ ಬಾಲ ಉದ್ದವಾಗಿ ಬೆಳೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗತ್ತೆ.  ಎಷ್ಟು ಬಟ್ಟೆ ಸುತ್ತಿದರೂ ಸಾಕಾಗುವದೆ ಇಲ್ಲ.  ಬೆಂಕಿ ಹಚ್ಚುತ್ತಾರೆ.  ಹನುಮಂತ ಮೇಲೆ ಹಾರಿಹೋಗಿ ಇದೇ ಲಂಕಾ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ದಹನ ಮಾಡುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತಾನೆ.  ಇದರ ಸಂದೇಶ ಏನೆಂದರೆ ಮಾಘ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ಲಂಕ ದಹನ ಮಾಡಿದ್ದು.  ಕಾರ್ತೀಕ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ದೀಪೋತ್ಸವ ಮಾಡಿರಲಿಲ್ಲ, ಆದುದರಿಂದ ಮಾಘ ಮಾಸದಲ್ಲಿ ದೀಪೋತ್ಸವ ಮಾಡಿ ಲಂಕಾ ಪಟ್ಟಣವನ್ನು ದೇವರಿಗೆ ಅರ್ಪಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಹನುಮಂತದೇವರು. ದೇವರ ಕೋಣೆ ಮದ್ಯಮ ಭಾಗ, ವಿಭೀಷಣನ ಮನೆ, ಅಶೋಕವನ ಉಳಿಸಿದ್ದಾನೆ.  ಭಗವಂತನ ಪ್ರೀತಿಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಆಹುತಿ ಕೊಟ್ಟಂತೆ.  ಸಮುದ್ರಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಾಲವನ್ನು ಅದ್ದುತ್ತಾರೆ   ಅದೇ ಅಮೃತಸ್ನಾನ ಹನುಮಂತನಿಗೆ.  ಉತ್ತರ ದಿಕ್ಕಿಗೆ ಹಾರಿ ಹೋಗುವಾಗ ರಾಮದೇವರನ್ನು  ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಸ್ಮರಿಸಿ ಹಾರುತ್ತಾನೆ. ರಾಮಚಂದ್ರನಿಗೆ ಹೂವು  ಅರ್ಚನೆ ಮಾಡಿದ.  ಹಾರಿಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದಾನೆ.    ಎಲ್ಲರೂ ಹನುಮಂತನ ಬಳಿಗೆ ಬರುತ್ತಾರೆ.  ಸಂಕ್ಷಿಪ್ತವಾಗಿ ಸೀತಾದೇವಿಯಬಗ್ಗೆ ಎಲ್ಲಾ ಹೇಳಿದ.  ಕೃಶವಾಗಿದ್ದರೂ, ಒಂದೇ ಜಡೆ ಹಾಕಿಕೊಂದಿದ್ದರೂ ಶೋಬಾಯಮಾನವಾಗಿದ್ದಾಲೆ. ಅಂತ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.  ಕಪಿಗಳೆಲ್ಲ ನರ್ತನ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಕಪಿ ಚೇಷ್ಟೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ಅವರ ಬಾಲಗಳನ್ನು ಹಿಡಿಕೊಂಡು ಮುತ್ತುಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ವೀರ್ಯವಂತ ಅಂತ ಕೊಂಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.  ದಕ್ಷಿಣದಿಕ್ಕಿಗೆ ತಿರುಗಿ ಸೀತಾದೇವಿಗೆ ನಮಸ್ಕಾರಮಾಡಿ ಹೇಳುವುದಿಕ್ಕೆ ಶುರುವು ಮಾಡಿದ.  ವಾಲ್ಮೀಕಿ ಕಂಡ ಸುಂದರಕಾಡವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ ಹನುಮಂತ.

ಲಂಕಾದಹನ ಸಂದೇಶ - ನಮ್ಮ ದೇಹವೆ ಲಂಕ, ಅನೇಕ ಬಲ ರಾಕ್ಷಸರಿದ್ದಾರೆ.  ಅವರನ್ನು ಸುಟ್ಟು ಹಾಕಿದ್ದಾನೆ.   ವಿಭೀಷನನ್ನು ಉಳಿಸಿದ್ದಾನೆ.  ಇಲ್ಲಿ ಸುಡುವದು ಜ್ಞಾನವೆಂಬಂತ ಅಗ್ನಿ ಒಳಗೆ ಬಂದಾಗ ಒಳಗೆ ಇರುವ ರಾಕ್ಷಸರು ರಜೋಗುಣ, ತಮೋಗುಣ ಹೋಗಿ ಸಾತ್ವಿಕಗುಣ ಉಳಿಯುತ್ತದೆ.

  ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಜೂಜಾಡಬೇಕು-ಮಹಾಭಾರತ ಕಥೆ ಕೇಳಬೇಕು; ಮಧ್ಯಾನ್ಯ ಸ್ತ್ರೀಯರನ್ನು ಕೊಂಡಾಡಬೇಕು  - ಸೀತಾದೇವಿಯ ಕಥೆ ಕೇಳಬೇಕು; ರಾತ್ರಿ ಕಳ್ಳತನ ಮಾಡಬೇಕು - ಚೋರ ಎನಿಸಿಕೊಂಡಿರುವ ಭಾಗವತದಲ್ಲಿ ಬಂದಿರುವ ಕೃಷ್ಣನ ಕಥೆಯನ್ನು ಕೇಳಬೇಕು.  ರಾಮನಾಮದ ಮಹತ್ವ ಹೇಳಿದೆ ಸುಂದರಕಾಂಡ.

ವೇದವು ರಾಮಯಣ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದಿದೆ.

ಶೀ ಕೃಷ್ಣಾರ್ಪನಮತು

 tippanni: J.Sudhindra Simha

ಸಂtippaNiಕಲನ: - ಜೆ. ಸುಧೀಂದ್ರ ಸಿಂಹ, ಬೆಂಗಳೂರು. 

 

SrIpAdarAyaru

 

·      Shri SripAdarAja tirtaru

·      SripAdarAjaru bAla sanyasi.  He took sanyasa at the age of 8 years and lived for 100 years.  He came under Shri PadmanAbha tirtara MutTha.  He is remembered for the spread of Madhwa siddAnta.  He was elder than vAdirAja tirtaru.   

·      When he was just 6 years old, yeti asked him how far is Abbur.  He answered him that looking at the sun and cows he was grazing he can find out the distance.  Yeti  became very happy.  He asked his parents to give the boy to him.  He was made sanyasi and he is named as Lakshminarayana tirta.  In Kopra kshetra, Sudhindra tirtaru  became SripAdarAjatirta.   Sukha prabdha raja yoga, abyanjana snana, 60 types of vegetables for nyvedya to Bhagavanta were his specialities.  .   Whatever he ate he took it out from his tapas shakti.  He Tatva jnana is equivalent to science because of yoga shakti.    This was his Mahime.  He stopped Corruption in Tirupati.  Raja took action.  By sprinkling  teerta on Shanka on two black clothes he   demonstrated the power of Shankodaka prokshane by showing that the shanka prokshane on one set of black cloth becoming white, whereas the other set of black cloth remained black  in spite of washing in  all religious places.    Raja became happy.  V Vyasarajaru   was sent to Tirupati.   VyAsarAjaru worshipped Lord SrinivAsa for 12 years.    He made a very good vyavaste in Tirupati.  Ratnabisheka was done by him.  Tatva prasaara and  daasara sahitya were spread during his time.   NARASIMHA SMARANE  STOTRA OF NARASIMHA AND   MADHVA NAAMA ARE  JAGAT PRASIDDDA.     SULADI UGHABHOGA ,  NAANDI FOR SAHITYA

·      SWARNAVARNA TIRTARU  HARIDASA SAHITYA  SHAPE  

·        AMGARADINDA BAREDIDDU AKSHOBHA T IRTA ISHAANYA DIKKINALLI NARASIMHA DEVARANNNU.                                                                    VISHVA KYATI MADHVA NAMA  BAHU MUKHA MAHIME     

Vayu tatva

Vayu Tattva Upasane

By Shri Prabhanjanachar

Wherever Hari Tattva is there Vayu Tattva invariably will be there.  

Vayu Tattva is known as “JYESHTACHYA SHRESHTACHYA”.  Vayu Devaru is very beloved to Narayana.

Once all the Devathes started quarrelling about the supremacy and approached Brahma.  Then Brahma suggests a scientific thinking examination to find out the supreme among them.  The exam was to test that whoever presents in the body from the beginning till end is the supreme Devathe.  When Thatwabhimaani devathes started leaving the body one by one, the prana did not go.  At last when Rudra departed the body came to a coma stage.  When Vayu devaru came out, the body could not survive and became still. Vayu devaru is like main switch. When Vayu devaru entered the body again the body became active and started functioning.

The first to enter the body is Vayu Devaru.   Except Vayu Devaru all other indriyas have rest.  Even if there is any disease, Vayu devaru will be present always.  The only Devathe who works non-stop is Vayu Devaru.  He works “SHAKTHI LESHATHAHA”.  He works effortlessly.

In Thretha Yuga Anjaneya as the devotee of Rama, brings the medicine from sanjeeva parvatha to save the dead monkeys and Lakshmana by covering a distance of 50,000 yojanas each time within no time. The strength used by him was only a fraction of his strength.   He justs asks for eternal Bhakti in Rama.  This shows that he is the first person to make people to understand the meaning of “VYRAGYA”.  Do your duty without expecting any reward.  Rama offered him Brahma padavi.  In Dwapara Yuga Vayu Devaru as Krishna’s devotee he takes the avathara of Bheemasena and shows his power in killing so many dyathias including Kali Duryodhana.  In Kali Yuga as desciple of Veda Vyasa he has taken the avathara of Madwacharya and still he is alive.  He was 75 years old when he shifted a big boulward in Kalasa near Tunga Bhadra.

Once a war broke between Devathes and Dythias.  Devathes thought of installing one Devathe  pratika to offer prayer.  But Dythias went on stealing all the Devathes.  Finally   Dythias could not steal that pratika  of Vayu devaru and Devathes won the battle.  They called this victory as Vayu victory(vayu vijaya).  The first concept is that one has to go through Vayu Devaru only in offering prayer to Bhagavantha.  Vayu Devaru cannot be bypassed.  Always manthra starts from”BHARATHIRAMANA MUKYA PRANANTHARGATHA’.  To see GOD one has to go through Vayu Devaru.

Pavana is another name for Vayu Devaru.  Vayu Devaru is known as Prana also. Vayu Devaru will be doing 21,600 japas every day in all jeevas.

 

 

Vayu Stuti is recommended for men and Madhva Nama for women.  Try to teach “Vayu Stuti” to children.  Devote 10 minutes daily to teach Vayu Stuti.  Try to understand “Vayu Stuti” on Ekadashi day.  Ekadashi day is also called as “Hari dina”.(Hari day).  Everybody must observe Ekadashi.  It is a value based vrutha.

 

Listen to Shastra every day.  Get the blessing of GOD.

 

‘HANUMA IS DASA TO GOD AND EESHA TO EVERY ONE”.

 

Compiled by Sudhindra Simha, Bangalore.

                                                       

Shriman NyAya Sudha - JnAnasatra

 SHRIMAN NYAYASUDHA JNANASATHRA                                                                                                                                                                                                                                                                                                                          Venue: Poornaprajna Vidya Peeta, Bangalore.

March 24, 2005

·      JijnasadhikaraNa: Dr. Prabhanjanachar.

·      I Chapter: Samanvaya Chapter: - This gives the complete meaning of Brahma sutra.    The first shloka is about Hari.  The second shloka is about Vedavyasa.   In Anu Vyakhya, Acharya has written 80 shlokas.  There are 38 Tippanis in Nyaya Sudha.  Samanvaya tells the ananthaanantha gunas of Narayana.  In the second chapter, it says that Narayana is nirdosha.  Acharya has called Brahma sutra as Grantha raaja.  If Mahabharata is nirnaya grantha, Brahma sutra is nirnayaka grantha.  Acharya has given the meaning of “Om” in 8 letters. “Omkar a gives the meaning of all shaastras.  One should have the eligibility to understand the meaning of “Omkara”.  By knowledge, one will not reach moksha.  From GOD’s prasaada only one can reach Moksha.  Acharya dictated Anuvyaakhya of Brahma sutra to 4 disciples simultaneously.  Jayathirtha’s Nyaya Sudha gives the meaning of Acharya’s writing.  This bondage is sathya.  When disease is cured it means that the disease was prevalent.  The liberation of bondage amounts to truthfulness of bondage.  The comment for anuvyakhya were written by Jayatirtha.  There are two Brahma tharkas.  One is Vydika Brahma tharka and he other is avaidika Brahma tarka.  Shakti vaada comes in Brahma tharka.  Vedavyasa reduced the shlokas from 5 crores to5,000. Here Brahma means Vishnu and Narayana is brahma.  Anybody who experiences the seeing of Narayana will realize moksha.

 

·      From Janmaadhikarana to Samanvayaadhikarana: Dr. Sathyanarayanacharya.

·      From second sutra begins the Brahma jnana.  This sutra gives lakshana yukthi.  Teekacharya says that this sutra tells that this swaroopa of Bhagavanta.    Bhagavanta can be seen through shaastras.  The first shloka tell that about Brahma’s aadhi janma; the second about lakshana; the third about knowing Brahma from shloka.

 

·      Eekshathyadhikarana: Shri Ramachandracharya

·      Vydika Siddantha and Acharya siddhantha are the same.  There are 7 sutras and these refer to Samanvaya chapter.  Mayavaadis argue that it is not possible for shuddha Brahma to become Ashudda Brahma and Shudda Brahma is not because of gunaparipurnatha. But Acharya has explained by quoting many shrutis that we are born to get the knowledge of Bhagavanta.  Acharya has also said that Bhagavanta can be seen through tharkas on.  Acharya has said that shabda “Atma” means that Bhagavanta is nirdoshi.  GOD cannot be seen but GOD can be seen by hearing about Him.  Acharya has shown us that veda shastras are ours.  The first step of knowing GOD is through shabdas.  Brahma is shaastragamya.

 

·      AnandamayadhikaraNa: Shri Badarinathacharya

·      AnandamayadhikaraNa is the sixth adhikaraNa.  This adhikaraNa shows the samanvaya of shabdas.  Teekacharya has criticized that there are no two Brahmas like Anandamaya Brahma and Brahma without Guna.  All Veda words depict one Brahma or nirdosha Brahma.  Through Brahma Jnana one can attain moksha.  There are 4 types of shabdas.  Lingathmaka shabda is introduced through Dharma.  Namathmaka shabda is about vyakthi.  Namathmaka shabda is described in the first paada.  The others have felt that “Annamayakosha, Pranamayakosha,Manonmayakosha, Vijnanamayakosha, Anandamayakosha” describe about jeevas; Brahmadi Devathes; sharira. But Teekacharya has confirmed that this tells about Brahma shabda.  Teekacharya has explained that the words Krishna Pingala; Neelalohitha, all signify Para Brahma only and do not represent koshas.  Acharya has said that all are Brahma Vyachaka Shabas in veda.  “Sathayam Jnanam, Anantham Brahma”.  For everything to activate in the World, Bhagavanta’s presence is essential.  These Sutras explain the Pancha roopa Bhagavanta viz; “Vasudeva”, “Pradyumna”, Aniruddha”, “Sankarshana”, “Narayana”roopas.

 

25^th March 2005

·      SarvaagathadhikaraNa-athrathvadhikarana: Shri Srrenivasamurthy.

 

·      Sarvagathyadhikarana is in the beginning of “Aythareya Upanishad” and has mentioned that sarvagatha chethana means Vishnu.  God with his presence everywhere shows His energy.  He is capable of creating energy with his presence anywhere.  He can create shakti from a far-off place also.  That is His leele.  He will be very small in small objects and He will be very huge in large objects.  Brahma is in anandaroopa.

·      AthrathvadhikaraNa comes in “Katopanishad”. For all roopas, kriya roopa will be there. The nitya kriye is Ishwar kriye.  Kriye is different from Shakthi. By shakti Roopa kriya shakti Roopa is Nithya.  Kriya shakti in Paramathma is Nithya.  If sAmartya is manifested then it is vyakth.

 

·      From GuhadhikaraNa to padasamapthiparyantha : Shri Nagaraj Acharya.

·      There are 5 AdhikaraNas and 22 sutras.  Even though Bhagavanta is one he is inside the body with two roopas viz; Atma and Antharathma.  Paramathma always takes good deeds only (Shubha Karma).  He is “Antara”-inside. He always enjoys the happiness (Sukkah).  He enjoys full happiness inside us according to Shrutis.  He will not get tired as He is controlling everything in the Jagath. He is not jeeva.  He is of Ananda roopa.  Invisibility is His anandadi gunas.  Atma means Paramathma.  This is Namathmaka’s shabda samanvaya.

 

·      Tritiya Baaga: Shri Shankaranarayana Adiga.

·      There are 14 Adhikaranas and 43 sutras.  Bhuma means Vishnu.  Paramathma is greater than jeeva.  Devathes have the right to veda vidya because of their upasane to GOD.

 

26^th March 2005

 

·      Prof. Haridas Bhat:    I Chapter: First pada   :   12 adhikarana

§  Second pada:     7 adhikaraNas

§  Third pada:   14 adhikaranNa

§  Fourth pada:      7 adhikaraNas

§  Total       :    40 adhikaranas

·      Antharathma is jeeva niyamaka.   First pada: Namathmaka: Anandamaya

§  Second pada: Lingathmaka : Dharma; Vyshwanara roopa

·      antahsta: Bhagavanta in Jada and chethana

·      antara: Bhagavanta everywhere

·      antharyAmi: Bhagavanta inside us

·      agni sukta describes Bhagavanta through agni.

·      Vayu sukta describes Bhagavanta through Vayu.

·      Indra sukta describes Bhagavanta through Indra

·      Akasha(space) is not Paramatma. (Dahashri) Paramatma is in Akasha(space)(daharaha).

·      All have a right to Brahma Jnana.  Veda is prohibited to Women.

·      Bhuma means Vishnu.

 

·      From anumanadhikaraNa to JyothirupakramadikaraNa: Shri Kesavabaayari Acharya

·      There are four kinds of shabdas.

·      anyata prasidda shabda: Shabdas indirectly explaining Bhagavanta.  For eg: Indra shabda which means Aishwarya which is in Bhagavanta.

·      anyatyva prasidda shabda: -

·      There are 7 Adhikaranas and 29 sutras.

·      We have no power to do upasane of Bhagavanta.  This describes the meaning of “tatsamanvayat”.  From amukya vruthi we call Him as thief, rogue, etc., etc.  But from parama muKya vruthi Bhagavanta is Viu.  During pralaya kaala even though he consumes everything in the jagat.  He is nirdoshi because he can digest whatever is consumed by Him.

 

·      PrakrtyadhikaraNa

 

Na: Shri Nagaraj Acharya

o  There are 5 sutras.  Others say that prakriti(nature) is the source for Jagath.  Acharya has explained that prakriti(nature) is  female gender (sthree lingam) and in a way it is helpful to get the knowledge of Bhagavanta.  Bhagavanta has both the sthree rupa and purusha rupa.  All shabdas tell about Bhagavanta[SS1]  Swaroopa.  As we say that there is difference between Bhagavanta and Jagath, Bhagavanta is said to be Upanadhikari for Jagath.  If a thing born in a place perishes in the same place, it is called upadana.  Earth is upadhana. Tree grows up on the earth and it perishes on the earth.   Bhagavanta is upadanadhikari.  Gold can be converted into Bangles, Chains etc., etc. and again it can be converted into gold.  Milk can be converted into curds.  But Bhagavanta is paradhina.  He is paripurna.  Bhagavanta is a chethana.  Bhagavanta is chinmaya roopa and sachidaanda roopa which is not visible to us.  Acharya has said that chethana cannot become achethana and achethana cannot become chethana.  When making a madike(pot), Mannu(mud) is upadhana.  The mannu(mud) that remains in making madike is called apadhana.  Upanishad has said that this jagath is formed according to the wishes of Bhagavanta.

 

o  SmarathyadhikaraNa: Shri Katti Narasimahacharya

o  There are two virOdhas.  One is for Vishnu sarvOttama and another is samanvaya virOdha. Pashupathyadhis say that Shiva is sarvOttama.  These shrutis are formed by Shaivites.  This is pourusheya shruti. Acharya has said that as this is done by shaiviks this has bias.  As they do not approve panacharatra which is originated from Narayana, how can the shrutis of shaivites  be accepted which is not a genuine one?   Hence Vishnu as sarvottama should be accepted according to the shrutis.

 

o  NavilakshanthvadhikaraNa: Shri Thirumal Acharya Dr. Satyanarayanacharya)

o  Vedas are apourusheya.  Why should anybody accept it?  How can anyone accept this is an authoritative one?  Even if what is said in Vedas is followed, we do not get the fruits. As an illustration from history it has been observed that in Mahabharata, Dronacharya by seeing an eagle attacking the crows nest in the night decided to kill the Pandavas’ sons during night time.  This is known as shakuna shastra.  If one comes across an invitation card of some programme to be conducted in Vidya Peeta, if the programme starts on that day that itself is authoritative one.  Likewise, the granthas written by someone, cannot be accepted as an authoritative one.  If what is written in Vedas is followed, definite gains are there.   The reason for not getting benefits- is - our doshas.  When a tree is seen from a distance it looks very small.  Hence if there is prabhala pratyaksha virOda is seen in veda then it can be said that it is not authoritative.

o  Prathyaksha is seeing and believing.  Anumana means inference drawn from hypothesis.  Agama means understanding Paramathma through veda.

27^th March 2005

·      Hard Talk between Shri Prabhanjanacharya and Shri Haridas-Bhat.

 

o  Q:- Why does Acharya always use “Narayana” in his mangalacharane? Why does Teekacharya calls himself aGNaanai?

o  A:- Narayana is his favourite GOD.  Narayana means SarvOttama.  Narayana means dOsha dooratva. 

o  Teekacharya says that he is Ajanani, because, all Jnanis are like that.  Those who express like thus are the knowledgeable ones.  The blessings of Gurus are always necessary.

 

o  Q:- Prapancha is what we see.  Prapancha is jada.  Veda means jeeva.  Research is done over jeeva.  Nobody has seen moksha.  Hence Veda, Brahma sutra are all useless.

 

o  A:- It is not possible to understand Jagath.   One should understand Jagannatha by seeing the Jagat.  Jeeva must be satisfied.  That is,   Shastra is very useful.    Shastras are jeevas.  There are Jnanis who have understood Jagath.  For example: Madvacharya, Raghavendra Swamy, Jagannatha daasa.  This is the only route to Moksha.  Brahma jijnase is essential.

 

·      You say that there is a person who you call as GOD who is invisible.  Moksha is happiness and it gets rid of unhappiness. Due to our own mistakes we become unhappy.   When the body gets hurt due to fire how does Atma become happy?  We can solve our mistakes by ourselves.  I am different, body is different, Atma is different.  Why should one meditate on GOD?

 

o  A:- Your question indicates that you have not understood Paramatma. Unhappiness is due to forgetfulness of Paramathma.  The reason for unhappiness is not understood properly.  According to you when the medicine is taken, all diseases should be cured.  But why is it not possible to cure all the diseases.    All diseases cannot be cured by medicine.  Medicine has no power to cure the disease.  Paramatma’s presence in the medicine is responsible for the cure of any disease.  If a wrong diagnosis is made then wrong treatment is done on the patient.  This itself shows that we are not independent (aswathanthraru).  Hence, we must understand HARI through Guru. 

 

·      Q:- You have said that we should get to know Bhagavantha.  When brightness comes, Darkness goes.  From Jnana, Ajnana goes.  But how can you get rid of unhappiness? Agnana of Hagga should go.  Hence Prapancha is like haavu.(snake).  You said that unhappiness goes when you get aware of Brahma Jnana.  That means Jagath is mitya.

 

·      A:- You are giving a wrong illustration.  hagga (Rope) is not haavu(snake).  This shows your Ajnana of Jagath.  When you come to know that you are suffering from disease, you take treatment and get rid of the disease.  When you acknowledge that disease has gone you must acknowledge that the disease was prevalent.  Without Bhagavanta’s anugraha nothing can be done.  Samsara is sathya.   If a man dies thinking hagga as haavu, he dies because of his aGNana.  Hence unhappiness is sathya.  Hence Brahma jiGNase is necessary.  Hence to get rid of unhappiness, one should always think of Paramathma.

 

·      Q:- Well.  Jnana came and Ajnana went.  What do you mean by prasad?

 

·      A:- From prasad one gets Mukti.    Teertha, upanyasa are all shaastra.  Madvacharya is prasad.  Paramathma is available to one who reads shastra.  By seeing Paramathma Mukti is not possible.  For example, Duryodhana, Ravana had seen Paramathma.  But they could not attain Mukti.  Hari prasad is moksha.  Guru prasad is jnana.

 

·      Q:- Why we should we accept  Brahma(Vishnu) as SarvOttama? As rudra is also SarvajNa, why should we not accept Rudra as SarvOttama?  Streams, fire are all their swabhava.  When the switch is turned on, the fan starts running.  According to the swabhava of rutus, the season changes.  Is it necessary to think of GOD?  Why should you think of Vishnu only?

 

·      A:-  You said that everything happens because of nature.  This is an example of blind and lame persons walking together.  They can go forward with the help of GOD only.  The fan runs because of current.  Here current is GOD.  Shaastras have said that Vishnu is SarvOttama.  Hence we must follow the shaastras. Rudra cannot become Vishnu.

 

·      Q:- GOD’s creation of Prapancha is incomplete.  Why has He created this sorrowfull  prapancha?  As parents we do not give any punishment to our own children.  You say that GOD is very kind.  But why did he create this type of prapancha?

 

·      A:  When you ask a carpenter to prepare a mantapa, he prepares the mantapa according to your capacity.  Likewise GOD has kept everything according to its capacity.  This is His leele.

 

·      Q:- Why did Vedavyasa  not make samanvaya of all Matas in Brahma sutra?  If Madhva siddantha is so popular, why is this not in existence in the Northern parts of India?

 

·      A:- If you make it samanvaya, then it amounts to acceptance of bad Matas resulting in increasing of dOshas.  This means that you are making all students pass in the medical Examination.  The followers of this siddhantha are small in number because of the number of people knowing this siddhantha being small.  This siddantha is navarathna siddantha.  This siddantha is applicable to satvikas and also it is true that thamo guna numbers will be always larger than satvika guna numbers.

 

·      Q:- Prapancha is GOD and GOD is prapancha.  This prapancha is like haggada havu as mentioned by Jnanis.  Ultimately, I love myself.

 

·      A:- When you have bhakti towards GOD you must be always in a high place.  This jag at is not surviving because of our wish.  Chethana cannot become Jada and Jada cannot become Chetana.

 

·      Q_ GOD is not jeeva and jeeva is not GOD.  Jeeva is an amsha of GOD.  Cloth is formed from looms.  Likewise, combination of all jeevas is GOD.  If we see our reflection(prathibimba) in the mirror, the reflection(prathibimba) is not true but the bimba is true.

 

·      A:-  There are two types of amshas.  One is vibinna amsha.  For example, when rasam is served, a comment is made that the rasam consumed on that day is the same as the rasam consumed sometime back.  This is known as vibhinna amsha.  Prathibimba means we are under His adheena.  That is, even though the value is the same, Notes are different from Coins.

 

·      Q:- It is enough if we understand GOD.  Why should we read Veda, Upanishads?  Nowadays we have T.V. and internet.  Hence vrathas, fasting are all outdated. What is the relationship between tatvajnana and aachaara?

 

·      A:-  Jnana comes from shaastra.  Jnana comes from heritage.  Jnana should be acquired through Guru.  All the shaastras should be read.  All the Devathes are still reading shaastras.  Listening(shravana) of shaastras should not be given up even for a minute. There is no end to jnana.  Dharma must be always practiced.  Those who are not permitted to read shaastras must always listen to shastras.

 

 

 

·      As Vedas are against the yuktis, Vedas are not true or authoritative.  For one to talk, one should have indriyas.  But in Vedas, it is said that mud(mannnu) talks, neeru(water) talks.                    This is against prathyaksha.  Teekacharya has cleared this doubt by saying that there are Devathes who cannot be seen by us.  We must assume that mannina abhimani Devathes talks and neerina abhimani devathe talks.

 

·      Q:-   Do the Devathes exist in the water all over the jagat?  He has no body.  How can he talk?

 

·      A:-  Devathe exists in the water all over the world.  There is no rule that he should appear in person to us.  As Pishachis are not visible to the naked eye, in the same way Devathe are also invisible.  Mruth means GOD’s name.

 

 

28^th March 2005

·      From asadadhikaraNa to arambhadhikaraNa: Shri Ramavittalacharya

·      Shruthis have said that Bhagavanta is independently responsible for the creation of Jagat.  kumbara makes maDike by using all the tools required.  Even Bhagavanta uses the tools to create Jagat.                                                                                                                                      In the following order Bhagavanta creates Jagat.

·      Prakriti ® maha tattva ® ahamkara tattva ® Panchabhoota

·      By this natural power itself Bhagavanta can create Jagat.  But His wish is to create the Jagat by using the above tools.  Teekacharya clears the doubt as to why Bhagavanta follow this process by saying that it is His swabhava (nature or habit).  The pramaNa can be found in the Vedas.

·      Shri Vadiraja has given the illustration that a King can go by himself.  But his samanthakas walk with him by holding his hand. The King also goes on pallakki, on horse.  That does not mean that he is not independent and not powerful. 

·      Shri Vyasaraja has clarified this point by giving an example of an old man and a young boy with a walking stick.  If an old man has a walking stick that means he is weak; but if a young man walks with a walking stick, it does not show his weakness.  In other-words, it shows his valour.

·      Hence it does not mean that Bhagavantha is weak because he uses the above tools in creating the Jagath.

 

·      From itharavyapadeshadhikaraNa toshabdamooolathvadhikaraNa: Shri Seetharamacharya

·      We always take credit for ourselves if we are successful in  life.  On the other hand, if we fail, we attribute this to GOD.

·      Shruthi and shruti have established that Jeeva’s avayavas have no amsha.  We can see the difference in using force(shakti) while lifting an ordinary stick or a heavy vessel.  This is possible only if one has an amsha.  But Shruti and smruti say that jeeva has no amsha.  Brahma sutra gives the answer that this is possible only when one surrenders to GOD.  The force is acquired through Bhagavanta only.  Jeeva has no kartatva(kartavya).  Bhagavanta is sarva kartatva(kartavya).  However, much we try to get happiness through our efforts, it is not possible to achieve happiness.  Jeeva is aswathanthra.  We are working under His control only.

 

·      NaprayojanathvadhikaraNa to paadasamapthi” Shri Shrikanthapurohithacharya

·      Has creating Jagath  been any useful to GOD? Or Has GOD created Jagath to get some benefit?  If so, then He is apurna.

·      The answer for this is, rivers flow by themselves; streams flow by themselves; fire spreads by itself; wind blows off by itself.  These are all their swabhava(nature).  Likewise, creating of Jagath is God’s swabhava.  Acharya has said that GOD does not want anything by creating Jagat.  He has everything for himself.  He is not benefited in any way. This is His leele.  He is poornananda.  He creates world or Jagat by His wish  for the benefit of others.  This Jagat is the creation of Brahma.

·      RachanaupapathyadhikaraNa: Shri Hayavadana Puranik

·      Spatika (prism) looks red when you keep a red dasavala with it.  The comments made by others are that the wish is in our mind and not in purusha..  Hence the wish is in our anthahkarana.

·      “Om rachananu patya Om”.  Teekacharya has said that it is wrong to say that wish is in antahkarana.  Acharya has said that Jada has got wish, but swaamipya is with Chethana.  It is like this.  If a depositor has kept money in the Bank, the Manager of the Bank does not become the owner of this money kept by the depositor.  Hence the wish is not with the mind.  The wish is with purusha only.  Parama purusha is Narayana.  He has no bondage.  Narayana has no birth and no death.  Narasimha came out of kamba.  He was not born.

 

·      SamudayadhikaraNa: Shri Botany Ramachandracharya

·      According to Shaiva Shaastra, moksha is in kailasa and Shiva is sarvOttama.   Boudha mattha believes in samudayadhikaraNa.  According to them everything is kshanika.  “sarvam kshanikam”.  According to us, it is first apEkshe, then samipya and later shrushti jnana.

 

·      Nyakasminnadhikarana: Shri VyasamuniAcharya

·      Jaina math says that there are two types of prapancha.  It follows sarvadharma samanvaya.  It calls this as svadhvaada.  Everywhere they use seven prakaras.  According to them atom itself is Jagath. According to them when we go forward eternally we reach moksha. According to them the trees have no life, because there are no indriyas.  As there are no indriyas there is no aatma.   Sutragar have proved that with music plants and trees grow and during summer and winter you can observe the differences in plants and trees which indicate that they have life.

 

·      From PathuradhikaraNa to paadasamapthi”:  Shri Vijayindracharya

·      Pashupatha aagama is written by a vyakti.  This is biased.  Paramathma gave Rudra permission to destroy. This made Rudra very emotional and he started destroying everything that came in his way.  Devendra became very angry and he slit one of Rudra’s heads. The head went up very high.  Devathes caught hold of Rudra’s head and fixed the head.  How can he be accepted as SarvOttama?  GOD saved Rudra.  So, we must see the guNa of GOD.

 

·      It is not possible for a woman to bear a child without the help of a man.  But it is seen in itihasa that aparOksha Jnanis can bear the child without the help of women(sthree)

 

30^th March 2005

 

·      Second chapter third and fourth paada:  Shri Kheda Vedavyasacharya

·      This chapter is in relation to jeeva.  Space (Akasha) is anaadhi.  Anything said against GOD is less powerful (alpa shakti). By birth Akasha’s roopa is blue..  The colour of boot akasha is blue.  This is known as udbuta roopa.  Because akasha has roopa and it is anitya.  anudbuta Roopa is  one which cannot be seen by indriyas.  God is in avyakrutha Akasha. It has no birth or death.  Boot akasha has janma and saavu.  Akasha means Vinayaka. Hence it means the abhimani to Akasha Ganapathi is born.  Booth akasha means environment.  Avyathaakasha and booth akasha are intermingled.  Booth akasha has no utpati.  Avyakthakasha has utpati.

·      Lakshmi Devi is chithprakruti.  Vayu is called amruta.  During pralaya also he will be meditating.

·      According to Jainism siddantha, there are two different Akashas viz; Lok akasha and Alok akasha.

·      There are two types of jeevas:

• Samsha jeeva.  That is Atma

§  Niramsha Jeeva: Not independent.  Because of their sadhane they occupy the whole brahmanda.

·      advaiti says that Atma has no movement.  advaiti says only mind has movement (chalane).

·      Acharya has said that Atma has movement.

·      Abinna amsha is matsyadhi and Binnamsha is we.

 

·      Third chapter.  From Prathama pada to SandyadhikaraNa: Shri Alur Srinivas Acharya

 

·      Acharya has said that it is not possible to get vairagya and bhakti in samsara.  Vyragya develops only when a samsari experiences unhappiness. (or sorrow).  The friendship of Jnanis itself is Bhakti. 

·      “Yone Shariram”.  Mingling of the body of sthree and purusha gets the body.  But the bodies will not be of the same nature.  But this is not the rule for all.  Aparoksha Jnanis from their aporoksha jnana can produce bodies.

 

·      Bhagavanta has the capacity to create swapnavasthe.  This is His mahime. The swapna cannot be considered as satya.   The things seen outside the body should be seen by others besides us.  In Swapna, things like elephants, mountains which are seen from inside the body cannot be said to be sathya.  These things are not seen by the eyes.  The outside things cannot be seen by the mind.  In Hemantha ruthu you cannot see shishira ruthu.   Hence the dreams are not true.  Acharya has said that mind can  be ashraya for samskara but Atma cannot be an Ashraya for samskAra.  Mind can be found in Mukti also.  But that mind is not Jada.  But jeeva has jada mind.  Creation of Swapna is the power of Bhagavanta.

 

·      From ParabhidyanadhikaraNa to sthanabedhadhikaraNa: Shri Vijayeendracharya

·      When Swapna is over we are awakened and again we go to sleep.  This is due to ajnaana.  If ajnaana goes, Jnana comes by which moksha is reached.  So Bhagavanta has kept us in bondage.

·      Sound sleep is an example of reaching moksha.  Hugging Pragna roopa Bhagavanta is sound asleep.  Sushapthi(nidravasthe) is created by Pragna roopa Bhagavanta.  Acharya says in sushukti stage, Bhagavanta inside the naadi is responsible and not the naadi itself.

·      Purva paksha says that roopas are abhinna.  But Acharya has said that all roopas are one and same and that is Vishwa roopa.  Shrutis also have said that all roopas are one and the same.  One should not think of bhedha chinthane.  Bhagavantha has shown different roopas, but there is no difference in His roopas.  Roopas should not be distinguished.  If Bhagavanta is considered as gunaparipurna, He will give moksha.

 

·      UpamadhikaraNa: Shri Gurupradsadacharya

·      Who am I?  If we consider ourselves as Bhagavanta why should one do any saadhane? 

·      According to Bhaskar Acharya siddantha bEdh and abedha  are both there.

·      Another Siddantha: When we come out from samsara we become GOD.

·      Benki forms from kidis.  So bedha and Abedha are there.  Jalabindugala raashi is Samudra.  Hence bheda and abedha are there.  Jeevagala raashi Bhagavanta.

·      Acharya: Why do we get sorrow and Ajnana?  We are experiencing sorrow from the upadi of anthahkarana and deha.  Baghavantha becomes unhappy.  But Bhagavanta separates this from his own willingness.  I am prathibimba of paramathma.  In mirror, bimba and prathibimba are different.  Upadi here is mirror. If upadi is not there, pratibimba also vanishes.  If upadi vanishes, jeeva also should vanish.  But jeeva is nitya.  Prathibimba means it is the bimba’s adhIna.  We are all Bhagavantha’s adhIna.  This is our aasthitva.  We are jnaanamaya bindus.  Jeevana Swaroopa itself is upaadi.  Hence upaadi will not vanish.  Hence jeeva is nitya.  All jeevas are prathibimbas. I am jnanaroopada Bhagavathana prathibimba.  I am Bhagavantha’s daasa.

 

·      UbayavyapadeshadhikaraNa: Shri Ranganatha Katti Acharya

·      There are five amshas in one adhikarana and 4 padas in each chapter. 

·      The first amsha is developing bhakti towards GOD.   The second amsha is to have doubt about devolping bhakti to GOD.  The third amsha is  GOD as guNaswaroopa and not guNashaali.  Hence bhakti is not necessary. But Sutrakaars say that we must agree that GOD is Gunashaali even though GOD is gunaatmaka.  Shrutis confirm this.  Acharya: Bhagavanta is Anandathmaka as well as Anandashaali.  Brahma is thejOroopi.

·      Even in moksha there is difference among them according to their swabhava and yOgyate.

·      There are three Drushtaantas: 1. ahikundala. ahi means haavu

·      vu.  Kundala means sharira.

·      Prakaashashraya Surya.  There is difference between Surya and his prakaasha.  Prakaasha is in Suryamandala.   Kaala-parva Kaala…….

·      Acharya: - To get Bhakti one should understand the gunas of Bhagavanta.  Bedha abedha sambhanda is ahi kundala.

·      Bhagavanta and Bhagavanta’ guna have a special paryaaya shabda: 1.  athyanta Binna 2.  atyanta abinna 3.  Bedhabehda.

·      Even though He has guna Swaroopa, He is Eka.

 

·      April 1^st, 2005

·      UbayalingadhikarikaraNa: Shri. Ch. Vedavyasachar.

·      Only devotees of Bhagavanta get the knowledge of Bhagavanta and His blessings.   A(a)nadhi yogyate is the eligibility.  Swaroopa remains the same. Eg: kanchu, Swarna kanchu).  The meaning of Veera is the one who completes the work undertaken with determination.    There must not be any business between devotee and GOD.

 

·      First paada of Fourth Chapter: Shri Narasimhacharya

·      There are 4 Adhikaranas.  This is known as phalashruth karaNa.

·      When Yagna is conducted the phala goes tattvaabhimani deviate and not to Yajamaana who conducts Yagna.  Between Guru and Shishya, the punya goes to Guru.  Shishya who is only a sahakari gets amukya phala.

·      Acharya:  The phala is according to swatantra tAratamya. (independent orderliness).  One paksha says that the mitya jnana should also go to Devathes.

·      Acharya: -  According to Bhagavanta’s desire(or wishes) Tattvabi\imani Devathes in our body(deha) will be making good deeds(shubha) and bad deeds(ashubha).  According to the commands of Bhagavanta Thattvabhimani Devathes will be performing good and bad deeds.  A(a)shubha karma phala goes to Kali and jnana phala goes to Devathes.

·      Guru gets eight times punya.  Phala goes to Brahma.  Acharya siddhantha should not be publicized.  

·      By Shravana(listening) one gets parOksha jnana.  Aporoksha jnana is obtained after janmajanmanthara if prarabdha karma is completely got rid off.

·      After getting rid of all prarabdha karmas only, one can attain moksha.

 

·      Fourth Chapter’s second pAda:  Shri Seshagairi Acharya

·      Madhva logic lies in the proofs given by Shri Madvacharya.

·      There are 11 Adhikaranas.  These are argumentative and not descriptive. 

·      Prarabdha karmas are experiences by both Devathes; ordinary men and women.

·      Pure jnana can be got by sAtwiks only.  What is moksha? Moksha is the prakasha of Manikya.    Those having kAma swabhava will have viparIta jnana.

·      According to Jaina matt, one gets moksha when one dies.  According to it when one dies, one gets rid of all karmas and one  will go to Alokasha eternally.

·      In Boudh Mata, when Atma is destroyed moksha is obtained.

·      Acharya: - Mokshakke purushArthavaguvudilla.

§  Moksha and Kala are related.

·      Vignana paksha of Boudha Matt- Only Jnana will be there in Moksha.

·      Acharya: - This is only anumana(inference).  There is no proof in Agama for this.

 

·      First Chapter’s first pAda: - Shri Udupi Ramanathacharya

·      Karma kshaya: - How do karmas diminish?  What sAdhane should be done?

·      To get Bhagavantha’s saakshOtkAra, Shraavana, manana and Dhyana are essential.  Ajnanis must and should do shravana always.  Shravana must be done on and off regularly.  Shravana must be niranthara.  If shravana is done regularly, jnana is attained leading to Moksha.  Then manana in mind should be done.  From yuktis, tattva must be retained.  Then it is possible to make Dhyana of Bhagavanta.  After shravana upasane must be done.    Upasane must be in this form: Bhagavanta is Atma.  He is the niyamaka of this Jagath.  Atma means Swamy, sakshAt Bhagavanta.  Upasane must be done as has been ordained in the shruti’s.  Upasane must be done thinking that Brahma is inside the mind.  Dhyana must be done thinking that Brahma is paripurna.   Those who do upasane like this will get aparoksha jnana.  Oncoming sins(papa) and sins committed before will vanish (or disappear).    Pratika upAsane will not give Phala.  All have to undergo prarabdha karmas.  From Bhagavantha’s blessings (anugraha) aporoksha jnana comes.  From aproksha jnana moksha is attained. 

·      Ajnana ® Jnana ® Moksha ® Ananda.  For this process to take place Bhagavanta’s anugraha is required

 

·      Prepared by: -   J. Sudhindra Simha, Bangalore.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

---

 [SS1]